IMGP6335

(tO BIKHNAT Z LUBLINA: WYBÓR I'ISM

Jeden z uczniów, gdy u baczył, )

Iżc sio już Ksant uraczył.

Spytał: „Mistrzu! Może]i być,

By mógł jeden morze wypić?“r '*** Rzekł Ksant: „Czemuby nie wypił?

A i sam bych to uczynił!*⁴    ,    ..

On rzekł; „A co mi przepadniesz.

Jeśli tego nie dowiedziesz?⁴*

Ksantus na to swój dom sadził ^,*^54> (Pijany go wieczór zdradził);

Iżby zmowa pewna była,

Pierścienie-sta założyła.

A gdy nazajutrz rano wstał.

Swego pierzcienia nie widział;

„Ezopie! Żalił nie baczył.

Gdziebych ja swój pierzcień stracił?*⁴ „O pierzeieniu-ó ja nic nie wiem.

A leć. Ksancie, jedne powiem;

Dziś oto k temu przyjdziemy,

*•" Gośćmi w tym domu będziemy”.

Rzekł Ksant; „Jako to może być?

Kto mię ma z niego wypędzić?'*

Rzekł Ezop: „Alboś zapomniał.

Coś wczora wieczór ślubował?

Wszak masz clzisia morze wypić.

AJ bo jednak swój dom stracić;

A takeś tę rzecz upewnił I pierzei en ie-ś w niej zastawił”.

Ksantus, kiedy to usłyszał, ^ie70 Jest sie temu barzo zumiał:

„A jako to — pry — być może,

Iżby kto mógł wypić morze?

^w- 1647: przepaść /co/ — tu; przegrać, dać jako stawkę. ^w* 1662: pirrtfcienlir-«Ux założyła (3 os. I. podwójnej) — zaloty)* Pierścienie, dali w zakład pierścienie, w. 1670: zumieć się — zdumieć się.