IMGP6357

RIEHNAT S LUBLINA; WYBOH l'ISM

82

Wszystek gmin głosem zawołał:

„My Ezopa nie wydamy Ani na to przyzwalamy".

.    Ale sie on przeto wezbrał.

By społem ku królowi jał:

Baczitc w tym nieco wiotszego,

Nie dbał żądania ludzkiego.

**•* Gdy król Ezopa oglądał.

Srogo z gniewem go zopytal:

..Ty-li to tak śmiele radzisz, Posłuszeństwo w ludziech kazisz?" Ezop rzekł: „Królu Al a chętny,

***• Po wszystkim świecie sławetny!

Nie raczy sie na mię gniewać,

A chciej mię pierwej wysłuchać!

Żadnyć mi sie gwałt w tym nie stał, lżezn ku tobie przyjachał: ^am Z dobrej wolej tom uczynił,

Bych twej łaski ucześnik był*\

A kiedy odpuszczenie wziął,

Zasię znowu mówić począł:

„Jeden człowiek ubogi był,

**** Jen koniki polne łowił.

A siedząc tak w swojej kuczy, Owa sie mu świerczyk zoczy. Którego gdy chciał uda wić,

On jął k niemu tako mówić:

— Cóż tu zyszczesz naiepszego.

Gdy mię zgubisz niewinnego?

w. 2264: żądanie — tu: proszenie, prośby.

w. 2268: kazić — psuć.

w. 2276: ucześnik — uczestnik.

w. 2281: kuaa — szałas, buda z chrustu.

w. 2282: zoczyć się — pokazać się.

w. 2283: uda taić — udusić, zdławić.

v. 2286: zyszczesz — zyskasz.