IMGP6315

40 T S LUBLINA: WYHOłł PISM

v Tym kołaczem gardło natkaj!"

... Psi czka k niemu przy bieżą la.

Z radością sie umiezgałn;

On, kołacza ułamując,

..UNO Wszystek jej dał tako mówiąc:

„Tobieć pan przysłał powolnej,

By ji śniadłn, a nie innej;

I prawieś jego powolna,

Gdyżeś tego daru wdzięczna".

A gdy już psiczkę nakarmił,

Ku Ksantowi sie zaś wrócił;

Ksant go więc potym zopytał,

Jeśli jego powolnej dał.

On rzekł: „Takem uczynił ¹⁰⁷⁰ I przy niej-em dotychmiast był.

Aże wszystek kołacz śniadła;

Odrobinka go nie upadła".

Ksant rzekł: „A cóż wżdym mówiła? Wdzięcznali kołacza była?"

*•** On rzekł, iż „nic nie gadała,

Wszakożby cię rada widziała".

Pani więc tak sie gniewając.

Poszła na łoże stękając,

Dworne rzeczy tam myśliła,

Jakby sie tego pomściła.

A gdy było po obiedzie,

Mądrzy ludzie w swej biesiedzie Jęli o rzeczach rozmawiać A gadki sobie zadawać.

A jeden z nich tako spytał:

„Miły mistrzu! Radbym wiedział,

W pospolitej sprawie ludzkiej

WStĘfwj Modła — zjadła.

JOTO: dotych miast — dotychczas, do tej chwili.

1079: dworny — tu: chytry.

1062: biesiada — tu: dysputa.