IMGP6300

35

Gdy to celnicy słyszeli.

Tamo na targ przybieżeli,

Iżby Im ten cło zapłacił,

⁶²⁰ Kto by niewolnika kupił.

W ten czas Ksantus kupca żądał. Aby mniej, niż wziął, powiadał;

A tą zmową przeto czynił,

Iżby tam łatwiej cła odbył.

*“ A gdy sie długo zmawiali.

A celnicy ich czekali,

Ezop na nie palcem skazał A z celni ki tako gadał:

„On mią przędął, a ten mią ma.' ^m A jeślić sie*k temu nie zna,

Nie bądzieć to ku mej szkodzie;

Jużci będę na Świebodzic".

Celnicy rzekli Ksantowi:

..Gdyż ten tako trafno mówi.

“ Nic od ciebie nie żądamy.

A cłoć juże odpuszczamy".

Więc sie Ksantus k domu wezbrał. A Ezop go naśladował;

A tam. z Ezopem gadając,

*" Ksantus chodził posikając.

Ezop go za płaszcz uchwycił A ty słowa k niemu mówił;

w. 621: żądać fkogoj — prosić usilnie, upraszać, w. 629—633: Przekład dość niezręczny; cztero wiersz ten należy rozumieć: jeden mnie sprzedał, a drugi kupił, lecz jeśli się do tego nie przyznają, będę wolny, skoro nie zostałem ani sprzedany, ani kupiony. (Por. na ten temat wywód J. Krzyżanowskiego, Romans polski, s. 144).

630: znać się —- przyznać się.

632: furieboda — swoboda, wolność.

637: wezbrać się k domu — zabrać się w drogę do. domu. 638: naśladować /kopo/ — postępować (zn kim), pójść (zu kim); por. tae. irqui.