122
a wysokości (rzędne) punktów - tak jak poprzednio. Jeśli pomiar stanowi kontynuacje I stanowiska, w obliczeniach zamiast HT i h0, przyjmujemy odpowiednio Hg i hB.
Gdyby zaistniała potrzeba pomiaru przekroju z większej liczby stanowisk, wówczas należałoby zamknąć tak powstały ciąg tachimetryczny na drugim reperze i wyrównać różnice wysokości punktów według zasad podanych w zadaniu 1.
Pomiary powinny objąć całą dolinę wraz z przejściem przez koryto cieku. Jeśli głębokość nurtu nie pozwala na bezpośredni pomiar, dno mierzymy za pomocą sondy spuszczanej z łódki. Wówczas geodezyjnie mierzymy poziom zwierciadła wody, a rzędne dna określamy, odejmując kolejne głębokości zanurzenia sondy.
Wykonanie przekroju terenu
Jeśli w trakcie pomiaru nie wykonano wszystkich obliczeń, to od ich uzupełnienia rozpoczynamy prace kameralne. Na podstawie uzyskanych wyników od razu można przystąpić do skartowania przekroju.
Przekrój przez dolinę rzeki (załącznik 8.3) ma postać identyczną z opisanym w zadaniu 6. Aby uzyskać najlepszy efekt, należy określić skalę wykresu oraz poziom porównawczy (P.P.), którym z reguły jest całkowita liczba metrów mniejsza od najmniejszej rzędnej w przekroju (w naszym przykładzie 62,00 m). W ramkach u dołu wykresu wyznaczamy w skali podłużnej (1:1000) odcinki między mierzonymi punktami i w tych punktach odmierzamy pionowo (w skali poprzecznej - 1:100) różnice AH = H; - P.P. Połączenie szczytów tych pionowych odcinków przedstawia kształt przekroju.
Zadanie kończymy napisaniem sprawozdania, zawierającego opis zastosowanych metod pomiarowych i uzyskane wyniki.