60151 PwTiR062

122 Rozdział 5

usługi turystyczne i hotelarskie, jak też prace na stanowiskach związanych z wytwarzaniem, pakowaniem, dystrybucją lub przechowywaniem nieopakowa-nej żywności, przygotowywaniem i wydawaniem posiłków oraz myciem naczyń, wykonywane w zakładach żywienia zbiorowego i kwaterach agroturystycznych, a również prace na stanowiskach związanych z kontaktem z wodą (m.in. w saunach i basenach kąpielowych).

Z powyższym rozporządzeniem jest powiązane wydane również na podstawie ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach z 2001 r. rozporządzenie Ministra Zdrowia z 2006 r. w sprawie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych. Określa ono zasady wydawania przez lekarzy orzeczeń lekarskich

0    braku przeciwwskazań, czasowym albo trwałym przeciwwskazaniu do wykonywania prac lub odbywania nauki, na podstawie badania lekarskiego oraz wyników badań laboratoryjnych wykonywanych do celów sanitarno-epidemiologicznych. Wyniki tych badań oraz treść orzeczenia lekarskiego jest wpisywana do książeczki zdrowia dla celów sanitarno-epidemiologicznych, którą musi posiadać każdy pracownik hotelu lub innego obiektu hotelarskiego przed dopuszczeniem do prac wymagających bezpośredniego stykania się z żywnością, a także osoby prowadzące kwatery agroturystyczne oraz osoby zatrudnione przy tego rodzaju pracach w innych obiektach, w których są świadczone usługi hotelarskie obejmujące usługi gastronomiczne.

Analizowane zagadnienia reguluje również ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia z 2006 r. Ustawa ta określa m.in. wymagania zdrowotne żywności oraz dotyczące przestrzegania zasad higieny w procesie produkcji żywności

1    obrocie artykułami żywnościowymi w zakresie nieuregulowanym przez rozporządzenia wspólnotowe. Ma to istotne znaczenie dla świadczenia usług gastronomicznych w obiektach hotelarskich i innych obiektach, w których są świadczone usługi hotelarskie. Trzeba zaznaczyć, że zmieniona w 2001 r. ustawa

0    służbie medycyny pracy z 1997 r. przewiduje obowiązek objęcia badaniami lekarskimi do celów sanitarno-epidemiologicznych osób wykonujących prace w procesie produkcji i obrocie żywnością.

Wymieniona ustawa o bezpieczeństwie żywności i żywienia z 2006 r. w zakresie swojej regulacji wykonuje 25 rozporządzeń wspólnotowych oraz dokonuje transpozycji 57 dyrektyw. Mają one na celu ochronę zdrowia publicznego

1    ochronę konsumenta w sprawach związanych z bezpieczeństwem żywności. Obecnie obowiązujące w Polsce prawo żywnościowe jest prawem państwa członkowskiego UE i obejmuje szeroki zakres problematyki żywnościowej z tym związanej. Przy tym coraz więcej tych zagadnień jest regulowanych rozporządzeniami wspólnotowymi, mającymi bezpośrednie zastosowanie w państwach członkowskich UE. Należy zwłaszcza wymienić rozporządzenie nr 178/2002/WE ustalające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, ustanawiające Europejski Urząd do Spraw Bezpieczeństwa Żywności oraz procedury w sprawie bezpieczeństwa żywnościowego, a także rozporządzenie nr 852/2004/WE w sprawie higieny środków spożywczych, oraz rozporządzenie nr 853/2004/WE w sprawie higieny w odniesieniu do produktów pochodzenia zwierzęcego. Dwa ostatnie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady weszły w życie z dniem 1 stycznia 2006 r.

W świetle przepisów analizowanej ustawy każde miejsce prowadzenia działalności w zakresie zorganizowanego żywienia konsumentów jest zakładem żywienia zbiorowego i w konsekwencji podlega kontroli wewnętrznej co do właściwej jakości zdrowotnej żywności oraz zasad higieny w procesie produkcji i obrotu żywnością. Oznacza to konieczność stosowania tzw. systemu HACCP (analizy zagrożeń i krytycznego punktu kontroli), będącego postępowaniem mającym na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności poprzez identyfikację i oszacowanie skali zagrożeń oraz oznaczenie metod ich ograniczenia i ustalenie działań naprawczych. W zakresie świadczenia usług gastronomicznych odnosi się to do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. Oznacza to konieczność przestrzegania ustaleń rozporządzeń wspólnotowych. Straciło już moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie wymagań higieniczno-sanitarnych w zakładach produkujących lub wprowadzających do obrotu środki spożywcze z 2004 r.

Spełnienie wymagań sanitarnych w obiektach hotelarskich i innych obiektach. w których są świadczone usługi hotelarskie, podlega ocenie organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Wyraża to opinia właściwego miejscowo państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Protokół okresowej kontroli danego obiektu dokonanej przez wskazany organ jest również wyrazem zakresu spełnienia wymagań sanitarnych.

Z kolei podstawy wymagań przeciwpożarowych określa ustawa o ochronie przeciwpożarowej z 1991 r. Ustawa ta zobowiązuje osoby fizyczne i prawne oraz organizacje i instytucje korzystające ze środowiska, budynku, obiektu lub terenu do zabezpieczenia ich przed zagrożeniem pożarowym, klęską żywiołową lub innym miejscowym zagrożeniem Właściciel budynku, obiektu budowlanego lub terenu jest zaś zobowiązany do zapewnienia ich ochrony przeciwpożarowej, a w tym do przestrzegania przeciwpożarowych wymagań techniczno-budowlanych, instalacyjnych i technologicznych, wyposażenia budynku, obiektu budowlanego lub terenu w urządzenia przeciwpożarowe i gaśnice oraz zapewnienia odpowiedniej ich konserwacji i naprawy, zapewnienia bezpieczeństwa osobom przebywającym w budynku, obiekcie budowlanym lub na terenie oraz możliwości ewakuacji, przygotowania budynku, obiektu budowlanego lub terenu do prowadzenia akcji ratowniczej, jak również ustalenia sposobów postępowania na wypadek powstania pożaru lub innego miejscowego zagrożenia, a także do zapoznania pracowników z przepisami przeciwpożarowymi.

Wydane na podstawie powyższej ustawy rozporządzenie MSWiA w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów