IMG01

800

■■ ■ Krzywe CTPc-S otrzymane metodą „in situ”

-Krzywe prędkości chłodzenia w metodzie „in situ”

— — Krzywe CTPc-S otrzymane metodą symulacji cykli cieplnych ----Krzywe prędkości chłodzenia przy symulacji cykli cieplnych

Krzywe chłodzenia 1    2 3 4    5

O

O

co

D co

S. 600

E

.0)

400

200

krzywe chłodzenia	1	2	3	4	5
HV10 „insitu”	474	456	429	330	292
SWC symulowana	478	466	460	371	268
% martenzytu „in situ”	100	88	63	o C\J	8
SWC symulowana ■_l_L	o o T—	100	92 _i ■	26 _1_	3

5    10    20    50    100    200

Czas chłodzenia od temperatury 1000°C, s

d

500

Rys. 8.23. Porównanie wykresów CTPc-S dla stali C-Mn otrzymanych metodą symulacji cykli

cieplnych i metodą „in situ” [122]

Podstawowa przyczyna występujących rozbieżności to różnica w wielkości ziaren. Podczas symulacji cykli cieplnych maksymalne uzyskiwane temperatury wynoszą 1350°C. Dają one znacznie większe ziarna niż w rzeczywistej SWC przy linii wtopienia. Jest to wynikiem znacznie mniejszej szybkości nagrzewania w symulowanej SWC, co powoduje rozpuszczenie cząstek hamujących rozrost ziaren i w konsekwencji daje strukturę o znacznie większych ziarnach (patrz rozdział 8.2). Rozrost ziaren w rzeczywistej SWC jest również utrudniony przez bardziej stromy gradient temperatury. Ziarna rosną od linii wtopienia w stronę materiału rodzimego (w kierunku niższych temperatur), a zatem ich wzrost jest ograniczony. W symulowanej SWC ziarna austenitu mogą rosnąć we wszystkich kierunkach. Pomimo powyższych różnic symulacja spawalniczych cykli cieplnych jest często stosowaną metodą określania przemian fazowych w SWC. Należy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że krzywe uzyskane przy zastosowaniu metod symulacyjnych pokazująjedynie kierunek przemian fazowych i ilościowa ocena struktur dokonana na podstawie wykresów może znacznie odbiegać od rzeczywistej struktury w SWC.

411