IMG51

Aby podwyższyć plastyczność stali martenzytycznych i zmniejszyć ich skłonność do pękania na zimno, obniżono zawartość węgla, a jako składnik austenitotwórczy wprowadzono nikiel. Wprowadzenie do stali do 6% niklu wpływa istotnie na poszerzenie występowania „pętli” austenitu w układzie Fe-Cr oraz obniżenie temperatury przemiany Ac_} i Ac_l (rys. 8.69).

Chrom, %

Rys. 8.69. Wpływ niklu na zmianę zakresu istnienia austenitu w układzie Fe-Cr [147]

W celu zabezpieczenia przed tworzeniem się węglików chromu podczas odpuszczania oraz zwiększenia odporności na korozję wprowadzono molibden w ilości około 1,5%. Zabiegi te pozwoliły na otrzymanie stali prawie „czysto” martenzytycznej o dużej wytrzymałości i plastyczności. Przyjęto dla nich nazwę stale chromowo-niklowe z miękkim martenzytem. Zawierają do 0,05% C, 12+17% Cr, do 1,5% Mo i 1+6% Ni. Niska zawartość węgla sprawia, że są dobrze spawalne i odporne na kruche pękanie.

Do spawania tych stali używa się spoiw niskowęglowych (zwykle do 0,04% C) o zawartości pierwiastków takiej samej jak materiał spawany. Spawalność stali jest dobra ze względu na wytworzenie się ciągliwego, niskowęglowego martenzytu zarówno w spoinie, jak i w SWC. Obniża to podatność na pękanie wodorowe. Niska zawartość ferrytu 5 zmniejsza tendencję do rozrostu ziaren. Jednak mimo tak dobrych właściwości należy zwracać uwagę na zawartość wodoru w spoinie, która nie powinna przekroczyć 5 ml/lOOg stopiwa. Konieczne jest

461