IMG83

w nieznacznym stopniu zależy od zawartości pierwiastków stopowych. W tych dwóch przypadkach założono zależność liniową. Częściej jednak spotyka się zależności przedstawione krzywą 3. Zgodnie z niąprzy małej zawartości pierwiastków występuje silna, a przy większej zawartości - słaba zależność między tym czynnikiem a szybkością korozji. Zależnie od tego, w którym zakresie leży zawartość pierwiastków stopowych, zmiany stężenia mogą oddziaływać bardzo mocno lub nieznacznie. Wreszcie możliwy jest przypadek, że występuje nierównomierna zależność między szybkością korozji a zawartością składników stopowych (krzywa 4). W tym przypadku istnieje granica odporności. Gdy średnie zawartości pierwiastków stopowych leżą w pobliżu granicy odporności, a struktura wykazuje segregacje, może dojść miejscowo do obniżenia składu poniżej granicy odporności na korozję, a tym samym do miejscowej aktywacji korozji.

Rys. 8.102. Schemat wpływu składu chemicznego stali na szybkość korozji

Przykładowe zmiany szybkości korozji w różnych ośrodkach zależne od zawartości pierwiastków stopowych pokazano na rysunku 8.103. W spoinach austenityczno-ferrytycznych różnica składu chemicznego ferrytu i austenitu powoduje tworzenie się ogniw galwanicznych, wobec tego wskazane jest w pewnych wypadkach ograniczenie zawartości ferrytu w spoinie, co zwiększa z kolei skłonność do pęknięć krystalizacyjnych. Również sama spoina ze względu na obecność struktury lanej może obniżać potencjał elektrochemiczny, mimo że skład chemiczny jest identyczny ze składem materiału spawanego. Spoina może się stać również anodą z powodu obecności warstwy tlenków pokrywającej zazwyczaj spoinę i strefę wpływu ciepła. Tlenki mogą być ponadto porowate i popękane, co powoduje gromadzenie się w nich produktów korozji lub czynnika agresywnego o różnym stężeniu oraz tlenu rozpuszczonego w ośrodku korozyjnym. Ta różnorodność chemiczna ośrodka kontaktującego się z metalem może powodować powstanie miejscowych wżerów. Przykład wżerów korozyjnych w strefie wpływu ciepła stali austenitycznej OH18N9T kontaktującej się z wodą zawierającą chlorki przedstawiono na rysunku 8.104.

493