(10.1)
7 = 350^/6^^0005^^0^, °C
gdzie:
g - grubość blachy, mm, Ce - ekwiwalent węgla
(10.2)
(10.3)
T = 1440 Pw - 392, °C (Ito i Bessyo [173])
Pw = PCM + — + —— c 60 4 • 104
gdzie:
?cm
parametr charakteryzujący kruchość związaną z przemianami fazowymi
^ Si Mn + Cu + Cr Ni C +— +-+— +
30 20 60
Mo + V 15
+ 5B, %
(10.4)
H - ilość dyfundującego wodoru (ml/lOOg stopiwa) określona metodą glicerynową lub H = 0,67 HM1S~ 0,8 (IIMIS- zawartość wodoru określona metodą rtęciową),
K = 69 • g - współczynnik usztywnienia, N/mm, g - grubość blachy, mm.
O szybkości chłodzenia spoiny i SWC decyduje również masa elementów spawanych. Im jest ona większa, tym większa jest szybkość chłodzenia i tym są korzystniejsze warunki do zajścia przemiany martenzytycznej. Masa elementów wiąże się z ich wymiarami, a przede wszystkim z grubością. Aby można było ilościowo ujmować wpływ grubości elementów spawanych na łatwość rozprowadzania w nich ciepła i ewentualne hartowanie oraz porównywać między sobą elementy o różnych grubościach, wprowadzono pojęcie ostrości cieplnej.
Ostrość cieplną wyraża się za pomocą liczby ostrości cieplnej TSN (thermal seveńty mimber) [169], Wielkość ta zależy od liczby kierunków odprowadzania ciepła. Do określenia liczby TSN przyjmuje się jednostkową grubość blachy 6 mm (1/4 cala). Doczołowe złącza blach grubości 6 mm mają TSN = 2 (dwa kierunki odprowadzania ciepła), kątowe mają TSN= 3 (trzy kierunki odprowadzania ciepła). Przykłady liczb TSN i kierunków odprowadzania ciepła podano na rysunku 10.1. Jeśli grubość blachy wynosi więcej niż 6 mm, do obliczenia bierze się wielokrotność jednostkowej grubości, na przykład dla złącza doczołowego blach o grubości 18 mm:
1 8
TSN = — • 2 = 6
6
W wypadku spawania elementów o różnych grubościach, na przykład złącza teowego ze spoiną pachwinową blach o grubości 20 i 12 mm:
TSN = -2
/
V
20 12
--1--
6 6
\
/
3 = 7,95 s 8.
Im wyższa jest liczba ostrości cieplnej, tym większa szybkość chłodzenia i tym większe prawdopodobieństwo zahartowania materiału w SWC.
521