IMG24

6.2.5. Przechylenie i strzałkę ugięcia

Przechylenie oaz strzałkę ugięcia można wyznaczyć analogicznie jak w PN-81/B-03O2O, obliczając odpowiednie wartości dla budowli jako całości lub jej wydzielonej części.

6^6. Obliczanie osiadania pali obciążonych negatywym tarciem gruntu

Osiadanie pali obciążonych negatywnym tarciem gruntu można obliczyć [7], korzystając ze schematu zastępczego przedstawionego na rys. 6.13 oraz wzoru:

gdzie:

S - osiadanie pala w gruncie nośnym,obliczone przy obciążeniu Q’ = 05 | 7^"⁾ wzorami normowymi.

Aa-przybliżone osiadanie pala obciążonego tarciem negatywnym gruntu, obliczone zgodnie z wzorem (6.17) dla wartości współczynnika M_r 11,0, przy zastępczym obciążeniu |j§ przyłożonym do głowicy pala,

7^"⁾- wartość charakterystyczna obciążenia pala tarciem negatywnym gruntu, który osiada względem trzonu pala.

	Q*		Q’n*Qn+Tf>
Grunty osiadające j wywołująca tarcie t negatywne gruntu j i		+ Qń=On* TiP	—IdS Eo^M 0
Grunty notne		Warstwa nieodksztatcóne

Ryt. 6.13. Schemat zastępczy do obliczania osiadania pali obciążonych tarciem negatywnym

6.2.7. Określenie modułu odkształcenia gruntu wg PN-83/B-02482, p. 4.6

Moduł odkształcenia gruntu E₀ wyznacza się na podstawie wyników badań terenowych obciążenia pala*

Do przybliżonych obliczeń osiadania pali. moduł odkształcenia gruntu wyznacza się:

-    na podstawie wcześniej wykonanych próbnych obciążeń pali tego samego typu w zbliżonych warunkach gruntowych.

-    przez wykorzystanie wartości wg PN-81/B-03020 (rys. 2.2) oraz przemnożenie ich przez współczynniki S_p, S_s wg tabl. 6.3 (wyjątek stanowią pale wiercone, dla których przyjmuje się współczynnik 0.8; dla pali wierconych

wykonywanych

wartości E₀ tak umcmuik, jar. ma tg) — u,o;.

Stosuje się charakterystyczne wartości parametrów geotechnicznych.

Dla gruntów uwarstwionych (gdy £« określono w sposób przybliżony)

można stosować następujące zasady:

-    dla gruntów o zbliżonych własnościach mechanicznych przyjąć średnią ważoną modułów odkształcenia wzdłuż trzonu pala. przyjmując za wagi miąższość poszczególnych warstw,

-    jeżeli pobocznicę pala w górnej części otaczają grunty nienośne (np. namu-ły. torfy, dla których l_t =0), osiadanie zależy od niżej leżących warstw nośnych,

-    obliczenie osiadań dla przypadku występowania warstwy o mniejszej ściśliwości poniżej podstaw pali należy wykonywać przy uwzględnieniu odpowiedniego schematu, zgodnie z p. 6.2.1, 6.2.2. 6.2.3.

-    w przypadku skomplikowanej budowy geologicznej wzdłuż trzonów pali (nie dotyczy pali poddanych tarciu negatywnemu) obliczenie należy przeprowadzić na podstawie modułu odkształcenia wyznaczonego z próbnego obciążenia pala.

6.3. Obliczenia wytrzymałościowe fundamentów na palach 63.1. Ławy fundamentowe na palach

Lawy fundamentowe należy opierać w zasadzie na dwóch rzędach pali (dotyczy to pali o małych średnicach) o D i 0,6m). rozmieszczonych parami lub mijankowo względem podłużnej osi ławy (rys. 6.14a i b). Jeden rząd pali rozmieszczony w osi ściany można stosować w przypadku sztywnego powiązania ław podłużnych ławami poprzecznymi oraz w przypadku zaprojektowania pali wielkośrednicowych (rys. 6.14c). Pod względem statycznym ławę na palach należy traktować jako belkę ciągłą wieloprzęsłową. której podporami są pale, obciążoną równomiernie ciężarem własnym i trójkątną pryzmą ściany (jak przy obliczaniu nadproży) — rys. 6.13a. Rozpiętość obliczeniową przęseł przyjmuje się / - 2r. czyli równą podwójnemu rozstawowi pali (Zakłada