IMG1

uznania i osobistych potrzeb. Palacz musi mieć fajkę i pudełko z tytoniem lub plastykowe pudełko z papierosami. Jeden zawiesza sobie lornetkę na szyi, inny pod kurtką, a jeszcze inni wkładają ją do obszernej kieszeni.

To, co będzie potrzebne w czasie wypoczynku lub w razie nagłej zmian \ pogody, powinno się — jak już o tym mówiliśmy — umieszczać w zewnę trznych kieszeniach plecaka. A więc prowiant na przekąskę, wodoszczelną la tarkę, poncho na niespodziewane ulewy, wełniane skarpety na zmianę, rę cznik i mydło, żeby się można po drodze umyć, a gdy jest zimno — wełnią ny szal. Nie powinno zabraknąć środka przeciwko komarom. To, czy rękawiczki lub rękawice o jednym palcu nosić w kieszeni kurtki, w zewnętrznej kieszeni plecaka, czy w samym plecaku, zależy oczywiście od pogody. Gdzie i jak traper nosi kamerę filmową, zależy od przyzwyczajenia. Nie powinna się jednak obijać i musi się znajdować w odpornym na uderzenia futerale Jedną zapasową rolkę filmu warto nosić w kieszeni spodni, a drugą w pier wszej lepszej zewnętrznej kieszeni plecaka, naturalnie w wodoszczelnym opakowaniu. Kto chce od czasu do czasu łowić ryby, powinien w zewnętrznej kieszeni plecaka mieć linkę do wędki i haczyki. Gdy wybieramy się w dalszą drogę nie wolno zapomnieć o trzy lub czterometrowym nylonowym sznurze i równie długim kawałku miedzianego drutu, które potrzebne są w czasie długich wędrówek podobnie jak przybory do szycia, guziki, sznurowadła, taśma klejąca i przylepiec. Wszystkie te rzeczy umieszcza się również w zewnętrznej kieszeni. Także i siekiera powinna być przymocowana do plecaka dwiema pętelkami.

Gdy ktoś wędruje przez okolice, w których rzadko gdzie można znaleźć świeżą wodę, musi zabrać ze sobą pełną manierkę. Wkłada się ją do futerału, żeby nie klekotała i przywiązuje do plecaka. Jeżeli w czasie upału i suszy zwilżymy futerał, zawartość manierki pozostanie w miarę chłodna Jak się już rzekło, najskuteczniej gasi pragnienie nie słodzona herbata.

Gdy się poluje i zdobędzie się świeżą skórę, można sobie samemu zrobić skórzane paski, które są bardzo często potrzebne. Wycina się okrągły kawał skóry. Kładzie się go na płaskim drewnie, na przykład na pniu drzewa i z boku wbija się gwóźdź. Można go zastąpić drzazgą, widelcem lub wręcz jakimś spiczastym przedmiotem. Potem nadcina się brzeg skóry mniej więcej na długość palca. Należy nadciąć równie szeroką lub wąską końcówkę, tak jak szeroki lub wąski ma być pasek. Tę końcówkę dociska się obrzeżem do wbitego w drzewo gwoździa, a wewnątrz rozcięcia wbija się nóż. Musi on tkwić prostopadle, zwrócony ostrzem w stronę skóry i to w tym miejscu, gdzie odstaje od niej nadcięta końcówka. Nóż nie powinien się znajdować na wprost gwoździa, lecz o trzy do czterech centymetrów przed nim. Tak więc końcówka znajduje się pomiędzy nożem i gwoździem, a jej szerokoć równa jest odstępowi pomiędzy nimi.

lak oto powstaje rzemień: na brzegu okrągłego kawałka skóry nadcina się krótką końcówkę o pożądanej szerokości. Po rawnętrznej stronie końcówki wbija się w podkładkę gwóźdt a po wewnętrznej nóż Teraz przytrzymuje się jedną ręką kawałek skóry, a drugą naciąga się nad-nętą końcówkę na ostrze noża. Skóra przecina się po linii spiralnej

l'o, co potem następuje, łatwiej jest zrobić niż opisać. Lewą ręką ciągnie *ię /.a końcówkę, podczas gdy prawą z wolna obraca się i coraz dalej prze-■ mu skórę. Dzięki temu nóż automatycznie wycina pas pożądanej szerokości. W ten sposób kawałek skóry zamienia się stopniowo w rzemień. Żeby uzyskać mocny rzemień do ciągnięcia łodzi lub sari, trzeba spleść lub związać kdk.i pasków. Dalsza obróbka jest zbędna, bo świeża surowa skóra jest sa-Mii>iMnie odporna na zerwanie. Z garbowanej skóry można w podobny spo-•»l> /robić rzemyk dla psiego zaprzęgu bądź też naciąg do namiotu, troki do pli • ,ika, wiązania nart i tratwy. W żargonie traperskim te własnoręcznie wykonane rzemienie zwą się „niemowlakami”. Kto nie poluje, powinien na a wi lki wypadek zabrać ze sobą kawałek surowej skóry. Bardziej się to upliu a ni/ zabieranie gotowych rzemieni, bo nikt nie wie z góry, kiedy i jakie i m mienie będą w danych okolicznościach potrzebne.

W plecaku umieszcza się przybory do mycia, kieszonkowe lusterko, śpi-w**< płachtę namiotową lub mały namiot, a także kilka zmian bielizny i łrplych rzeczy, o ile przewiduje się znaczne wahania temperatury. Poza t " ' plecaku znajdują się: garnek, patelnie, filiżanki i nakrycia stołowe, u mk •. /mywak do garnków i ścierka do naczyń. Do tego dochodzą: nóż do " ■ e i .mm konserw, o ile się zabiera konserw7, oliwa i przybory do czy-

223