IMG1

warunkach laboratoryjnych lub, których czas hodowli jest bardzo długi. Zastosowanie tych technik umożliwia identyfikację organizmów bez konieczności ich izolacji - i namnażania oraz wykrywanie w drobnoustrojach genów odpowiedzialnych za różne właściwości biochemiczne.

Techniki molekularne są również bardzo przydatne w badaniach epidemiologicznych. Jedną z podstawowych, jest analiza polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP - restriction fragment length polymorphism). Wyizolowane DNA lub jego fragmenty poddaje się trawieniu jednym lub kilkoma enzymami restrykcyjnymi. Są to enzymy bakteryjne o charakterze endonukleaz, które działają tylko na obce DNA i rozkładają je w miejscach o ściśle określonej sekwencji -nukleotydów. Określony enzym restrykcyjny tnie dwułańcuchową cząsteczkę DNA na wielką liczbę fragmentów różnej długości.- Ilość i długość fragmentów restrykcyjnych, uzyskanych z określonego DNA, jest charakterystyczna .dla danego enzymu restrykcyjnego. Rozdział elektroforetyczny tych fragmentów daje charakterystyczny i powtarzalny obraz. Mutacje mogą prowadzić do powstawania dodatkowych miejsc o swoistej dla danego enzymu restrykcyjnego sekwencji zasad. Polimorfizm DNA jest zatem przyczyną występowania różnic w ilości i długości fragmentów DNA uzyskanych z różnych szczepów bakteryjnych po trawieniu tym samym enzymem restrykcyjnym. Polimorfizm fragmentów restrykcyjnych podlega dziedziczeniu. Przy pomocy RFLP możemy określać stopień pokrewieństwa pomiędzy badanymi szczepami bakterii.

X. LABORATORYJNA DIAGNOSTYKA STANU ZAPALNEGO

Do biernych wskaźników mtulilis, które posiadają praktyczną wartość diagnostyczną zalicza się liczbę komórek somatycznych, aktywność N-acetyl-P-D-glukozaminidazy, pH, zawartość albuminy surowiczej, laktozy i chlorków oraz przewodność elektryczną mleka (wydzieliny zapalnej). Zmiany w zachowaniu się wymienionych wskaźników są następstwem toczącego się procesu zapalnego.

W mleku pochodzącym ze zdrowego gruczołu, jak też w wydzielinie zapalnej znajdują się granulocyty wielojądrzaste (PMN), limfocyty (L), makrofagi (M) i komórki nabłonkowe. Całkowita liczba komórek, które_łMax Paape nazwał somatycznymi, jest nieco wyższa na początku i przy końcu laktacji, ale w zdrowym gruczole mlekowym utrzymuje się poniżej 100 000/ml. Procentowy udział poszczególnych rodzajów komórek zmienia się w zależności od stanu zdrowia wymienia, wieku i stadium laktacji. Odsetek PMN ma tendencję do wzrostu pod koniec laktacji, podczas gdy procent limfocytów spada.

Wpływ stadium laktacji i wieku oraz sezonu i różnych stresorów na liczbę komórek mleka jest stosunkowo niewielki w odniesieniu do gruczołu wolnego od infekcji. Dlatego głównym czynnikiem wpływającym ich zawartość jest stan zdrowotny wymienia jest zakażenie. Wzrost liczby komórek somatycznych (I.k.s.) jest 'odpowiedzią na atak drobnoustrojów i ich toksyn w czym pośredniczą mediatory zapalne. Z wysoką l.k.s. łączy się podwyższona aktywność przeciwbakteryjnych, humoralnych składników mleka, które stanowią przyczynę fałszywie dodatnich wyników testów na obecność antybiotyków i innych substancji hamujących.

83