IMG 96

XVII

21

XVII

21

Wkoło broń straży briękla czi ia') wodzowi.

ZbliHl Się Zuan. - •Czv wszyscy golowi?. -

- 4 Już w okręcie; ostatnie pr/y

Czółno to czeka, póki wódz nie wsiądzie¹. —

Miecz mój, płaszcz, trąbkę!¹    .    .

Miecz przypiął zniecłicema.

Trąbkę ma w dłoni, płaszcz zwiesił z ramienia.

Zawołać Pedra!¹ - Przyszedł — Konrad wita.

Pierwszemu z wodzów grzeczność należyta.

Weżmij ten papier! — zawiera rozkazy.

Ważne — bacz pilnie na wszystkie wyrazy.

Anzelmo także, jak skoro przybędzie.

Ma je wykonać. — Straż podwoić wszędzie!

Za trzy dni, jeśli — jeśli wiatr posłuży Powrócę. Bądź zdrów!¹ — i nie zwlócząc dłużej, Podał dłoń, ścisnął skinął na wioślarzy,

1 skoczył w czółno z wyniosłością w twarzy.

Ruszyły wiosła - jak gwiazd droga mleczna.

Iskrzy za niemi jasność fosforyczna.⁵)

Dopłynął nawy — stoi na pokładzie.

Gwizdnięto z góry — ruch w całej gromadzie.

On zważa okręt, jak lekki na fali.

Jak słucha steru — uważa, i chwali.

Gdzie jest Gonzalwo?¹ Zbliżył się młodzieniec, W skłonionej twarzy radości rumieniec.

, wódś już * *i«łacb ^l,,v,nn

A^Z|⁸nif ' - on ujrzał i«’fl *'^eiV ^na

^Ach n . . _/sl._inie Zgadł Modory Ule.    1

Wspomniał roZM*mu.

Jeś/Tna okręt s]>ogl^» " ‘V'¹"^{1 t;}J \iodv on. nigdy nie kochał jej tyle

Lecz nim noc minie. wiele m.i..,; i«e >»•

Odwrócił oczy, spojrzał w błękit nieba I. wnet z Gon za lwem zszedłszy na spod nawy. Odkrvwa cele i środki wypiawy. p_rZed nimi mapa i lampa na stole.

I kompas; w ręku cyrkiel i półkole.

Północ czuwają; twarz obudwu groźna. Bezsennym oczom która/, chwila późna?

Tymczasem w żagle dął wiatr pożądany.

Okręt, jak sokół, leci przez bałwany;

Sto wysp minęli, sterczących granitem:

Cieszą się — celu dopłyną przed świtem.

Już przez szkła nocne liczą bez obawy,

W ciasnej zatoce natłoczone nawy Baszy Seida; widzą, jak niedbali Stróże przy ogniach gasnących czuwali!...

Okręt ich kołem obiegł czaiły przednie,

Nszedl. gdzie bezpieczny skryłby się cbo<! we dnie pustym brzegu, za skałą wysoka.

Mrazy m szpiega nie dojrzy go oko. 1 oni.t na pokład zgromadził swych ludzi

^nip * buj ■

Rozmawia ziiml"" u' °^{Zka/> ob}i^awia.

1“ ²'^mno ~ <*<* o krwi rozmawia. -

1

Oddala mu honory wojskowe; ?) w nocy, szczególnie pod cieplejszą strefą, za kożdem uderzeniem wiosła, za k.iżdem poruszeniem czółna, daje się widzieć pewna mdl.i jasność, która jak błyskawica z wody ucieka.