IMGH

JESIEŃ

Zastrzyk

•pusta butoiM; napisom

(hMIW.    ...

Etap 1. Najpierw trzeba chwycić wacik pęsetką, polać go wyobrażonym spirytusem i zdezynfekować rękę.

Dlaczego zabawa jest ważna

•    Oswaja z widokiem strzykawki, zmniejsza lęk przed nią, w efekcie czego prawdziwy zastrzyk wyda się mniej bolesny.

•    Uczy przyjmowania różnych punktów widzenia: raz dziecko jest lekarzem, a raz pacjentem. Umiejętność patrzenia z perspektywy innej osoby zaczyna się wykształcać dopiero pod koniec trzedegp roku żyda i dlatego niektóre argumenty dorosłych nie trafiają do małych dzieci.

Etap 2. Następnie należy pacjentce wy. tłumaczyć, że przez chwilę będzie bolało ale potem będzie zdrowa. I dopi _wre(jy można zrobić zastrzyk.

Zabawy dodatkowe:

1.    Przelewanie strzykawką wody b _u nej lub zabarwionej z pojemnika do p< nika.

2.    Transportowanie chorego do szpit. -cjali-stycznego - ciągnięcie na kocyku, Jelku lub inaczej.

3.    Opieka szpitalna - mierzenie tempe ry patyczkiem do lodów i zapisywanie je karcie pacjenta, podawanie ^wyobrażony. leków, mierzenie ciśnienia, zmiana opatru u, wypisywanie recepty itd.

i ŚCIĄGAWKA DLA RODZICÓW

j * Zabawy z odgrywaniem ról (wcielaniem się w Inne ; osoby) pobudzają rozwój społeczny, intelektualny i emocjonalny dziecka Młodsze pociechy ograniczają I się do odtwarzania tego, co widziały. Cztero-, pięciolatki, korzystając z wyobraźni, wzbogacają znane sytuacje o dodatkowe elementy, wchodzą w relacje z kolegami, | prowadzą rozmowy, szukają argumentów, rozwiązują konflikty. Dzieci stymulują się nawzajem, podejmują inicjatywy kolegów, tryskają pomysłami.

•    Gdy dziecko ma dostać prawdziwy zastrzyk, nie mów, że nie będzie bolało. Za chwilę przekona się, że zostało oszukane i straci do ciebie zaufanie.

•    Na odczuwanie bólu wpływa nastawienie psychiczne. Zmniejszenie napięcia i lęku powoduje, że ból wydaje się słabszy.

•    Maluch, który tłumaczy koledze (albo lali), że zastrzyk j jest konieczny, bo pozwala wyzdrowieć, sam łatwiej j go zniesie, gdy zaistnieje taka potrzeba.

łamana ręka

fk t

imuAi

Nigdy- nit dawaj

dziecku ilflrdłlHIWf

ffi) prawdziwych Ickantwadf, aby «if nit uczyło, tatuuj zabawki,

Agatka ma złamaną rękę. Pielęgniarka Lidka unieruchamia kończynę za pomocą płaskiej deseczki i bandaża elastycznego. Obie dziewczynki świetnie się przy tym bawią. Nie są pewne, czy należy obrazić się na starszego brata. Piotrek chce wiedzieć, czy okręcając bandaż, Lidka bardzo łamie sobie głowę i czy dostaje białej gorączki, kiedy deseczka się nie trzyma.

Zabawy dodatkowe:

1.    Nauka zwijania bandaży elastycznych (które powinny być dopasowane długością do możliwości dziecka i niepogniecione).

2.    Czytanie o tym, jak się trzeba odżywiać, aby mieć mocne kości.

3.    Wspólne nreygotowanie zdrowej potrawy.

•    W nagłych $y lęk budzi radzie z nim działo medyczny z Odpowiedni' k tują malucha:

•    Porozmawiaj z d. praca personelu m<

•    Zdolność do rozumi bie głowę") jest po prawej półkuli mózgu i. widłowego rozumo..

w starszych klasach szkół, wcześniej można metal traktują słowa jednoznaczi nieporozumień i dąsów.

Dlaczego zabawa jest ważna

•    Wyrabia umiejętność współdziałania.

•    Oswaja dziecko z problematyka choroby i złamania kończyny, budzi zaufanie

do personelu medycznego.

•    Rozwija zdolności empatyczne (dziecko patrzy z perspektywy innej osoby).