IMGT12

ft*y»wAf paycłl treny i wychowani*

głośno o tym. co robią, mogą fantazjować, a /gdwoc>>>iiUe motta• I to jest niorbądne w tych zabawach —•    samodzielnie.

frbawa kiv<striik(y)M jest fatom zabawa bardzo po-tytrena s bardzo na czasie dla naszych przedszkolaków, pobudza je bos^m do samodzielnego myślenia i działa daje przyjemność estetyczną. Mamy wprawdzie w zabawach konstrukcyjnych, a więc w różnego rodzaju bwtowniciKadi * drzewa i plastyku często podawane wióry do naśladowania, ale. aby dobrze coś odwzorować. też trzeba pomyśleć, a poza tym często nasze dzieci - zachęcone sukcesami w naśladowaniu wzorów — próbują stwarzać budowle też i własnego pomysłu. Często budowle powstają przy pomocy nas. dorosłych. Nie trzeba się uchylać od tego, by pomóc dziecku. Umiejętnie stosowana pomoc może zachęcić je do dalszego samodzielnego jai wysiłku. Nie wolno nam tylko wszystkiego robić za dziecka Wówczas bowiem rozleniwia się ono i zamiast czynnie uczestniczyć w budowie — staje się tylko jej świadkiem biernym, a widząc jak szybko i zgrabnie idzie nam ta robota zaczyna tracić zaufanie do swoich własnych możliwości i zdolności w tym kierunku. Tymczasem dziecku, które tylko zachęcimy do budowania, ewentualnie podpowiemy jeden czy drugi prawidłowy ruch, czy podsuniemy właściwy element budownictwa — stopniowo zaczną się udawać jego poczynania, a wówczas zacznie nabierać zapału i rozpędu do stawiania coraz to większych i piękniejszych budowli i oto wkrótce zamiast prostych domków dwu-, a następnie trójwymiarowych pojawią się całe osiedla, wsie, miasta. Zamiast jednej krzywej babki z piasku — stanie wielki zamek wzniesiony na wzgórzu okrążony fosą z wodą, z przerzuconym mostem wiodącym do jego bramy...

Często zabawy konstrukcyjne łączą się z zabawami badawczymi, a więc takimi, dzięki którym dziecko zapo§ konkretnie np. z materiałem, z którego budu

i jego realnymi właściwościami. ale takie — z zabawami tematycznymi i artystycznymi, w których na odmiana gra dużą rolą wyobraźnia. Tak wląc przy okazji zabaw kón~ strukcyjnych wzbogaca przedkszkolak zarówno swą spostrzegawczość, umiejętność realnej oceny sytuacji, wiedzą o konkretnych przedmiotach, orientacją w przestrzeni, jak i swą wyobraźnią I fantazją.

Jak z tego widać, zabawy konstrukcyjne są bardzo pożytecznym i wszechstronnym rodzajem zabaw, a więc doprawdy warto nasze dzieci do nich zachęcać. Tymczasem często rodzice na podstawie tego, że dziecko rzuciło w kąt pierwsze pudełko klocków — być może niestosownie dobranych do jego wieku — stwierdzają, że nie przejawia ono chęci do budowania i nie dostarczają mu więcej zabawek tego typu, pozbawiając go szansy dalszego rozwoju poprzez tak znakomitą zabawę, jaką jest zabawa konstrukcyjna. Dziecko, żeby zapaliło się do tego rodzaju zabawy, musi mieć we właściwym momencie dostarczoną odpowiednią ilość i to dobrze dobranego tworzywa. Trochę brzydkich, brudnych klocków w kącie — to nie wystarczy: Jeśli chce się zbudować całe miasto — trzeba mieć więcej materiału do budowania niż jedno pudełko klocków. — Jeśli chce się odtworzyć na płycie pilśniowej Przybijanki-Układanki całą sceną z usłyszanej czy obejrzanej w teatrze kukiełkowym bajki — nie wystarcza jeden komplet tej doskonałej zabawki. Jeśli ma się ochotę zabawić w kierowanie ruchem drogowym — nie może mieć do swej dyspozycji tylko jednego auta.

Trzeba też dbać o różnorodność tworzywa do zabaw konstrukcyjnych. Nie będzie w tym nic dziwnego, jeśli dziecku znudzą się z czasem stale te same klocki. Do zabaw konstrukcyjnych przydatne są nie tylko klocki. A zapałki z obciętymi główkami — ileż z nich można ciekawych rzeczy zbudować czy ułożyć! A fasola, która po ufarbowaniu jest świetnym materiałem do układania róż-