może ulec zawieszeniu wtedy, kiedy pojawi się możność realizacji innych, ważniejszych dążeń, bądź też pod presją otoczenia, kiedy działa lęk przed ujawnieniem tej wrogości przed innymi. Tak więc nawet postawy o względnie skrystalizowanym komponencie behawioralnym nie zawsze muszą prowadzić do zachowań zgodnych z odpowiednimi dyspozycjami, dyspozycje te bowiem mają z reguły charakter dyspozycji warunkowych — przekształcenie się ich w odpowiednie działania dokonuje się w pewnych tylko, mniej lub bardziej jednoznacznie określonych w naszej świadomości warunkach.
Nie jest tu bez znaczenia ogólniejsza skłonność działającego do realizowania swoich dążeń czy norm w ogóle, bądź też nawyk do realizowania zachowań wyznaczonych przez komponenty behawioralne jego postaw. Warto przypomnieć tu przy okazji banalną prawdę z zakresu naszych potocznych intuicji psychologicznych — a mianowicie, iż ludzie różnią się w ogólnej skłonności do realizowania podjętych zamiarów (co się kiedyś tradycyjnie określało mianem woli), czy też w swej ogólnej tendencji do realizacji norm uznawanych przez siebie za słuszne, co w języku potocznym nazywa się czasem i niezbyt naukowo zgodnością zachowań z posiadanymi zasadami. Myślę, iż ewentualna teoria postaw musi znaleźć aparaturę pojęciową dla analizy tych istotnych relacji między postawami i wynikłymi z nich zachowaniami.
Warunkiem niezbędnym budowy takiej teorii opisującej związki między postawami a zachowaniami, która by się nadawała do przewidywania zachowań na podstawie diagnozy postaw ludzkich, jest takie rozumienie komponentu behawioralnego postawy, które by umożliwiło chwytanie związków empirycznych a nie definkyjno-tautologicznych relacji między stanem psychiki działającego w odniesieniu do przedmiotu postawy a zachowaniami przez tę postawę wywołanymi. Należy toięc pojmować komponent behawioralny tak, aby określone, wywołane przezeń zachowanie nie wchodziło do jego definicji.
| Zagadnienie przewidywania zachowań w oparciu o trafną diagnozy postaw — jest od wielu lat przedmiotem zainteresowania i zarówno teoretyków jak i badaczy empiryków, zajmujących się postawami, przy czym z reguły ujmowano je w postaci następującej: w jakim stopniu pewna wyraźna w postaci słownej po-.
«• 51