„unikanie”, czy jeszcze ogólniej, jak „zachowanie pozytywne” lub „negatywne”, a ponadto prognozy nasze będą miały wyraźnie probabilistyczny charakter z dużym ryzykiem błędu. Niemniej jednak w pewnych sytuacjach również i takie przewidywanie może się okazać praktycznie przydatne.
Przewidywanie takie może być znacznie bardziej dokładne, kiedy wiedzę pewnego człowieka o przedmiocie postawy i jego wiedzę o różnych innych elementach sytuacji, w jakich przedmiot postawy funkcjonuje potrafimy ulokować w kontekście jego najogólniejszych potrzeb i jego systemu wartości. Założywszy wówczas, iż człowiek ów myśli racjonalnie, potrafimy wydedukować jego przyszłe decyzje co do sposobu zachowania się wobec przedmiotu postawy. Jak wiadomo — trafność tego przewidywania zależy od zasadności naszego założenia, iż człowiek ów rzeczywiście będzie myślał racjonalnie 2i. Jednak zastosowanie schematów rozumowania decyzyjnego jest jeszcze jednym sposobem przewidywania jak ukształtuje się przyszły komponent behawioralny postawy (równoważny tutaj decyzji określonego zachowania się). Przewidując kształt i kierunek przyszłych decyzji możemy próbować następnie, w oparciu o dodatkowe przesłanki — o których była mowa wyżej — przewidzieć również i samo zachowanie przez tę decyzję wyznaczone.
Określając wyżej pewną postawę (bądź poznawczą, bądź behawioralną, bądź też postawę w sensie pełnym) jako instrumentalną lub nieinstrumentalną dokonaliśmy tego podziału „ze współczynnikiem humanistycznym”, uwzględniając postrzegane przez posiadacza postawy związki między jego potrzebami czy wartościami a postrzeganymi cechami przedmiotu postawy. Jednakże stwierdzenie subiektywnej instrumentalności walencji
ts Por. analizę założenia racjonalności jako modyfikatora trafności przewidywania zachowań w artykule S. Nowak, Terminy oznaczające przeżycia psychiczne w teoriach społecznych, „Studia Fillozoficzne” 1971, nr 1(68).
57