IMG!33

cis =

(a)

(b)

(9.15)

T = lfi0

,. _u.,. .,_1C analogicznie Jo omówionych jo/ wcrc.<nlej wykrcsó* W>krcs b-t *P*    •*    .... p_ftroWych (w zakresie pary mokrej z tabel 9.2 lub 9 J)

/>-» i T~s. korzystaj'^    * _kie>u, odróżniając* go od dwóch poprzednich, je*t _to.

Charakterjratyczn* c a _(|nukiimuin linii granicznych, ale znajduje kię wy,_a/nie te punkt krytyczny ' _x _ | |»_t»wód tej różnicy jest wyrużnic widoczny na _Wy. poniżej maksiunnim >    _{4 D}j_{u punk}tu krytycznego cntalpiu wynosi 2100 kj/k.,

kresie pokazanym nui' >    granicznej * - I wynosi nieco ponad 2800 kJ/_kg

„_aton„-i ._n-‘^k5,";u    niz.s/cj od krytycznej (ok 235"C) Podobni^

, występuje _P.zy «. I^    ^ wykresie r-z w obszarze cieczy (poniżej punktu kry.

jak dla wykrot .    |_iml . o. _d|„ _niczbyt wysokich ciśnień prawic

tycznego) przebiegaj* bardzo bltsko 1^    _v . ^ _rownici , _w układzie |,„_lc

_iię z nui pokrywąją •    mokrej są liniami prostymi (i pokrywaj* się / ud_po.

_s,a/cgo cintenta w    _od poprzednich wykresów nie są już rów-

zsvzsXSZm v-gf T.“"    -

uwalmy. /O po przekształceniu równan.n (8 16) do poslaei

eh - vdp

i podstawieniu dla izobary dp - 0 równanie (a) sprowadza się do postaci:

, dr ds - —

T

albo po przekształceniu: dtl

gdzie tg<Pjest tangensem kąta nachylenia izobury do osi .v. Jak więc widać, nachylenie izobary do osi entropii jest wprost proporcjonalne do wartości temperatury (a więc w obszarze pary mokrej również do ciśnienia), czyli pomiędzy liniami granicznymi .t 0 ix - 1 izobary są liniami prostymi o nachyleniu wzrastającym wraz z wartością ciśnienia._ —

9.4. RÓWNANIE CLAPEYRONA-CLAUSIUSA

Równanie Clapcyrona-Cluusiusa (nazywane czasem również równaniem Cła* pcyrona dla par) jest ważną zależnością, wiążącą ze sobą parametry termiczne i knlt>* Oczne pary. Równanie to najczęściej wyprowadza się, rozpatrując elementarny obieg termodynamiczny jednostki masy pary w obszarze pary mokrej, w układach p-v i

Obieg ten stanowią krzywe granic/nc x 0 i x 1 oraz dwie izobary w układzie p-v , (pomewoż obieg zawiera się w obszarze pury mokrej) dwie izotermy w układzie / * Obieg jest elementarny, zatem izobary są od siebie oddalone o nieskończenie mały przyrost cienieniu dp, a izotermy o nieskończenie mały przyrost temperatury elf Skon-stniowuny w taki sposób obieg przedstawiono w obu układach współrzędnych na ry tunku 9.7.

•)    b)

Rys. 9.7. Elementarne obiegi Carnota w układzie p-v (u) i T-s (b)

Ilustracja do wyprowadzenia równania Clapcyrona-CIausiusa

Ponieważ tworzące obieg izobary i izotermy leżą nieskończenie blisko siebie, u» umykające ten obieg odcinki krzywych granicznych x ^: Ot* 1, są nieskończenie krótkie (o długości dp w układziep~v i dT w układzie 7 s), a tym samym nieskończenie mało odbiegają zarówno od izochor (w układzie /> -v), jak t od izentrop (w układzie T-s). Zatem, przedstawiony na rysunku 9.7 obieg może być traktowany jako odwracał ny obieg Carnota, przy czym jego prawo lub lewobieżność nie ma tu znuczoniu Skoro mamy do czynieniu z odwracalnym obiegiem Carnota, to (zgodnie / rozwa/anlatni zrozdz. 8.5) pole wewnątrz krzywej obiegu jest równe pracy obiegu zarówno w llktn dzic/>—v, jak i w układzie T-s, a ponieważ oba układy współrzędnych przedstawiają ten obieg, zatem i prace obliczone jako pola w obu układach muszą być Kobie równe * ^w'ęc, zgodnie z rysunkiem 9.7 możemy napisać:

(v" - v) dp = (a" - s') dT

75

250