Kolendowicz"0

■ Istotę tej metody wyjaśnimy na przykładzie belki pokazanej na rys. 1 l-57a. W pierwszym przybliżeniu przyjmuje się, że wszystkie przęsła belki wieloprzęsłowej są na podporach pośrednich sztywno zamocowane (rys. ll-57b). Podpory skrajne pozostają takie, jakie są w rzeczywistości, a więc albo przegubowe, albo stanowią sztywne zamocowania. Dla poszczególnych przęseł, traktowanych jako belki zamocowane sztywno na jednym lub obu końcach, wyznaczamy momenty utwierdzenia. Wartości tych momentów odczytujemy w praktyce z tablic (tabl. 11-3) i w omawianej metodzie będziemy je nazywać momentami wyjściowymi. Gdyby narysować wykresy momentów dla obu przęseł, to ich przebieg przedstawiałby się jak na rys. 1 l-57c. Kąt obrotu na podporze B, ze względu na sztywne utwierdzenie, jest równy zeru (rys. ll-57b). Z lewej strony podpory B mamy więc moment wyjściowy M_BA, a z prawej — moment wyjściowy M_BC, przy czym różnica ich jest równa M_B (rys. ll-57c). Moment M_B uniemożliwia obrót sztywnego utwierdzenia podpory B i jest nazywany momentem utrzymującym lub niezrównoważonym.

E, J,    A b e₂j₂    Ac

k-¹¹-»k----²---->l

b)

Rys. 11-57

■ Jeśli teraz uwolnimy ze sztywnego utwierdzenia oba końce belki zbiegające się na podporze B i pozwolimy na swobodny obrót, co jest równoznaczne z przyłożeniem przeciwnie skierowanego momentu — M_B, to moment — M_B obróci końce obu przęseł zbiegających się na podporze B o kąty ot_BA i a_BC (rys. ll-57d). Ponieważ belka na podporze B nie jest przerwana, to wartości liczbowe tych kątów są równe. Kąt cc_BA zostanie wywołany przez moment M_BA będący częścią momentu — M_B działającego na koniec B belki BA, natomiast kąt a_BC zostanie wywołany przez moment M_BC będący drugą częścią momentu — M_B działającą na koniec B belki BC. Jeśli momenty M_BA i M_BC dodamy (z uwzględnieniem znaków) do momentów wyjściowych M_BA i M_BC, to na podporze

220