r
126
5. Łączniki, złącza i połączenia
Najlepszym rozwiązaniem złącza na wrąb podwójny jest przyjęcie wrębu przedniego po dwusiecznej kąta między prętami poziomym a ukośnym, a powierzchni docisku wrębu tylnego nachylonej pod kątem prostym do elementu ukośnego. Głębokości wrębów powinny spełniać warunek h\ & 0,8/?2; można wtedy przyjąć, że N\ « Afe.
W przypadku gdy powierzchnie docisku są do siebie równoległe, siła N dzieli się na N\ i Ni, proporcjonalnie do powierzchni docisku.
Zakładając wymiary i płaszczyzny docisku obu wrębów jak na rysunku 5.52a, można obliczyć naprężenia ściskające w pierwszym i drugim wrębie ze wzorów:
„ 0,5//,
„ 0,5//,
&2/i — —7* ^ Jc,a,d
(5.78)
(5.79)
gdzie:
A1, Ai — pola powierzchni docisku pierwszego i drugiego wrębu, mm2, fc,aM' fc,pj — wytrzymałość obliczeniowa drewna na docisk pod kątem a i /3 do włókien, N/mm2.
W drugim przypadku (rys. 5.52b) naprężenia oblicza się ze wzorów:
Rysunek 5.53. Wręby złożone: a) z nakładką górną łączony z belką na pierścienie, b) z nakładkami bocznymi łączonymi z zastrzałem i belką na pierścienie oraz zastrzałem bez wrębu; I - pic?rścień, 2 - nakładka, 3 - śruby ściągające; F,H- sity' działające na elementy, l\ - długość płaszczyzny ścinania
\yy
• 1
Naprężenia ścinające należy sprawdzać w dwóch płaszczyznach: — w płaszczyźnie ścinania na głębokości /i, ze wzoru
Rysunek 5.54. Połączenie symetryczne na wrąb 7. przystawkami wg [6]:
7 - słup, 2 - zastrzał, 3 - przystawki, 4 - klamra spinająca, 5 - śruba ściągająca; P - siła w zastrzale 3
i
Fcosa ^or Td ~ TT, TTT ^ 0>8fyj
b{h+h)
— w płaszczyźnie ścinania na głębokości hi ze wzoru
Fcosa
(5.82)
Śruby w połączeniach na wręby czołowe. Każde połączenie na wręby czołowe powinno być zaopatrzone w co najmniej jedną śrubę umieszczoną prostopadle do dłuższej powierzchni zetknięcia elementów łączonych (rys. 5.55). Średnica
śruby zależy od wymiarów łączonych elementów i nie powinna być mniejsza niż 12 mm.
rd =
bh
ś 1,15 fv4
(5.83)
Wrąb czołowy złożony stosuje się, gdy zachodzi konieczność zwiększenia po- j wierzchni docisku lub ścinania (rys. 5.53). Najczęściej wrąb taki wzmacnia węzłyj podporowe kratownicy, co ma na celu przeniesienie siły poziomej H w złączu: przez pierścienie łączące nakładki z elementem poziomym (rys. 5.53a i b).
Wręby czołowe złożone (wzmocnione nakładkami) stosuje się również w łączeniach słupa z zastrzałami (rys. 5.54). Rozwiązanie to jest przydatne, gdy jest wymagana duża powierzchnia docisku, a wykonanie głębokiego zaciosu nie j©?2 możliwe z uwagi na osłabienie słupa.
nek 5.55. Wrąb czołowy po uszkodzeniu: i uszkodzona płaszczyzna ścinania, 2 - zniszczone taozenie podkładki i belki poziomej, 3 - wygięta 1 ściągająca; Fi, Fi, S- siły w elementach
KM 1 Ml