202
7. Wykonać wykres zależności błędu amplitudy i fazy w funkcji częstotliwości; p0. równać wyniki z obliczeniami teoretycznymi.
8. Omówić przebiegi napięć i zasadę działania układu przesuwania poziomu napię.
1. Elektronika przemysłowa: Praca zb. pod red. S. Malzachera. Skrypt Pol. Śl. nr 1438, Gliwice 1989, t. 1, s. 138-144.
2. Tietze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe. WNT, Warszawa 1978, rozdz. 12.
3. Nowakowski W.: Podstawowe układy elektroniczne: Układy impulsowe. WKŁ, Warszawa 1982, s. 117-129, 193-196.
4. Kulka Z., Nadachowski M.: Zastosowania wzmacniaczy operacyjnych. WNT. Warszawa 1986, s. 144-153.
5. Golde W., Śliwa L.: Wzmacniacze operacyjne i ich zastosowanie. Cz. I - podstawy teoretyczne. WNT, Warszawa 1982, rozdz. 5.
powered by
W takcie ćwiczenia studenci zapoznają się z możliwościami wykorzystania wzmacniaczy operacyjnych do konstrukcji wzmacniaczy przyrządowych znajdujących szerokie zastosowanie w miernictwie elektronicznym. Program ćwiczenia obejmuje zarówno prosty wzmacniacz różnicowy oparty na pojedynczym wzmacniaczu operacyjnym, jak i wysokiej jakości wzmacniacz pomiarowy wykorzystujący trzy wzmacniacze operacyjne.
Wzmacniaczem przyrządowym nazywamy wzmacniacz różnicowy o konstrukcji umożliwiającej wzmacnianie małych sygnałów pomiarowych w trudnych warunkach przemysłowych, obejmujących zmiany temperatury otoczenia, zmiany napięcia zasilania oraz obecność zakłóceń i szumów. W praktyce oznacza to pomiar małych sygnałów różnicowych na tle dużych sygnałów wspólnych. W związku z tym wzmacniacz przyrządowy powinien charakteryzować się następującymi cechami: wejściem różnicowym, ściśle określonym i stabilnym wzmocnieniem, zdolnością do tłumienia Wspólnych sygnałów wejściowych, liniową charakterystyką Uo = f(Ui), bardzo dużą rezystancją wejściową i małą rezystancją wyjściową oraz małymi napięciami i prądami niezrównoważenia. W zależności od konkretnego zastosowania konstruuje się różne wzmacniacze przyrządowe opierające się na monolitycznych wzmacniaczach