mechanika12

tarczy i więzów w płaszczyźnie modelu. Więź elementarny może być fizyczny lub abstrakcyjny.

ai    b>

Rys. 1.25

Więź elementarny przenosi reakcję, tj. siłę rozciągający (rys. 1.26a) lub ściskającą (rys. I.26b). Reakcję można „zobaczyć” po przecięciu więza w przegubach.

bl

	R	R R
w.			422Źl

Rys. 1.26

Przykład połączenia tarczy 1 z ostoją F za pomocą więzów elementarnych pokazano na rys. 1.27.

Podpory (połączenia tarcz z ostoją)

I. Podpora przegubowo-przesuwna

Podpora ta umożliwia obrót wokół przegubu A i przesuw w wybranym kierunku. Na rys. 1.28a pokazano uproszczony symbol podpory i modelowanie podpory za pomocą więza elementarnego. Na rys. 1.28b pokazano pełny symbol graficzny podpory. Na rys. 1.28c pokazano podporę z przesuwem ukośnym. We wszystkich przypadkach założono wstępnie, że więź jest Ściskany.

24

Stulyka. 1'łHlsiawy teoretyczne

Rys. I 2X

' Podpora przegubowa

I'(Kipom la umożliwia obrót wokół przegubu A. Na rys. I.29a pokazano uproszczony symbol podpory i modelowanie podpory za pomocą więzów ele memamych. a na rys. I.29b — pełny symbol graficzny podpory.

*)

Rys. 1.29

3. Podpora sztywna (sztywne zamocowanie)

Podpora ta unieruchamia tarczę. Na rys. I.30a pokazano symbol podpory (równoważny symbolowi ostoi) oraz modelowanie za pomocą więzów elementarnych. Punki A jesi nazywany teoretycznym punktem zamocowania. Reakcje przenoszone przez więzy elementarne (trzy siły) redukuje się do punktu A, otrzymując dwie reakcje siłowe (składowe siły ogólnej) i reakcję

23

Sialyka. PodKlwy tcirdyt*nc