neonatologia9

Wrodzone zapalenie płuc może być spowodowane przedostaniem się drobnoustrojów do organizmu noworodka z krwi matki prz.cz łożysko drogą wstępującą przy przedwczesnym pęknięciu pęcherza płodowego oraz w czasie porodu przy obecności zakażenia w drogach rodnych.

Objawy kliniczne są podobne jak w zespole zaburzeń oddychania, leczenie jest kompleksowe: antybiotyki, utrzymanie homeostazy organizmu dziecka i jeśli wskazane, leczenie wsparciem oddechowym.

Przejściowe tachypnoe noworodków

Występuje zwykle u noworodków donoszonych i jest związane z zaleganiem płynu płucnego w pęcherzy kach płucnych oraz w tkance śródmiąższowej płuc.

Klinicznie obecny jest zwykle wysiłek oddechowy i przyspieszone oddechy 100-120/min.

Objawy zwykle ustępują po 24-48 h. rzadko potrzebne jest leczenie wsparciem oddechowym.

Zespól aspiracji smółki

Zespól aspiracji smółki definiuje się jako zespól objawów klinicznych będących następstwem przedostania się smółki z płynu owodmowego do dróg oddechowych płodu i noworodka.

()bjaw> kliniczne dotyczą najczęściej noworodka z ciąży przeterminowanej. Występują zwykle wkrótce po urodzeniu, dziecko prezentuje nasilającą się niewydolność oddechową, często współistnieje zespól ucieczki powietrza i kliniczne wykładniki uszkodzenia wielonarządowego spowodowanego niedotlenieniem (niewydolność nerek, niewydolność mięśnia sercowego, zaburzenia neurologiczne).

W patogenezie zespołu aspiracji smółki odgrywają rolę: mechaniczna niedrożność oskrzeli, skurcz naczyń płucnych oraz zmiany zapalne w płucach W najcięższych przypadkach rozwija się nadciśnienie płucne ograniczające perfuzję w krążeniu płucnym, z koniecznością lerapii tlenkiem azotu czy zastosowania utlcnowania pozaustrojowego.

Przetrwałe nadciśnienie płucne

Jest to zespół towarzyszący takim patologiom, jak zespół aspiracji smółki, przepuklina przeponowa z niedorozwojem płuca, niedorozwój obu płuc, zaawansowany zespół zaburzeń oddychania wcześniaków, sepsa.

Wady w rodzone pow odujące niewydolność oddechową:

-    zarośnięcie nozdrzy tylnych.

-    wrodzona wiotkość krtani, przetoka tchawiczo-przełykowa, hipoplazja płuc.

-    przepuklina przeponowa,

-    torbiele płuc.

Martwicze zapalenie jelit

Martwicze zapalenie jelit dotyczy głów nie wcześniaków, a częstość tej choroby wzrasta wraz ze zmniejszaniem się masy urodzeniowej ciała.

W etiopatogcnezic najważniejszą rolę odgrywa niedojrzałość jelit, zakażenie i zmiany nicdokrwienno-nicdotlenicniowc w obrębie jelit. Podkreśla się ochronną rolę wczesnego troficznego karmienia pokarmem matki podawanym możliwie najwcześniej po urodzeniu.

Objawy kliniczne cechuje duża zmienność - od nietolerancji pokarmowej, zalegania treści pokarmowej w żołądku, wzdęcia brzucha do gwałtownie narastających objawów' brzusznych wynikających z perforacji jelit - zasinienie powłok brzucha, brak pcrystaltyki jelit połączone z cechami wstrząsu z zaburzeniami oddychania, zaburzeniami krążenia i termorcgulacji.

Leczenie martwiczego zapalenia jelit jest zależne od stopnia nasilenia objawów, podstawowe znaczenie ma zaprzestanie żywienia cntcralncgo. całkowite żywienie pozajelitowe, wyrównanie bilansu płynu i elektrolitów, antybioty-koterapia. Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu martwicze zmienionego odcinka jelita. Śmiertelność wynosi 10-50%

Najczęstszym długotrwałym powikłaniem ze strony przewodu pokarmowego są zwężenia św taiła jelita i zespół krótkiego jelita.

Hiperbilirubinemia noworodków • Żółtaczki patologiczne można podzielić na dwie grupy w zależności od rodzaju

podwyższonej bilirubiny.

•    żółtaczki ze wzrostem stężenia bilirubiny pośredniej.

•    żółtaczki ze wzrostem stężenia bilirubiny bezpośredniej, czyli żółtaczki chotesta-

tyczne.    __

Najczęściej żółtaczki patologiczne noworodków spowodowane są procesami hcmolitycznymi przebiegającymi ze wzrostem bilirubiny pośredniej. Ze względu na znaczną dynamikę przebiegu i zagrożenie encefalopatiąbilirubino-wą choroba hemolityczna stanowi najpoważniejszy problem wśród żółtaczek patologicznych.

Choroba hemolityczna w układzie Rh

Uwarunkowana jest wytwarzaniem przez matkę przeciwciał wobec antygenów krwinkowych, najczęściej antygenu D.