Nowy 3 2

Ryc. 21.13. Precesja momentu magnetycznego //.

Energia

Ryc. 21.14. Precesje momentów pędu w zewnętrznym polu magnetycznym.

Zasadnicza różnica między tymi dwoma precesjami polega na tym, że położenie wektora p nie może być dowolne. Wektor ten może precesować tylko wtedy, gdy rzut jego momentu pędu na kierunek wektora B może przybierać ściśle określone (skwantowane) wartości (ryc. 21.14).

Na osi lewej są podane wartości rzutów momentu pędu, na osi prawej - wartości energii. Energię cząstki mającej moment magnetyczny oblicza się z wzoru:

Ej= y- J ■ h • B    (21.17)

gdzie: J - liczba kwantowa momentu pędu, y- stała, inna dla elektronu walencyjnego, inna dla jądra.

Pochłanianie rezonansowe energii występuje tylko wtedy, gdy doprowadzona do wykonującego ruch precesyjny momentu magnetycznego energia spełnia warunek:

hv=Ej-E_J__l = AE=y-h-B    (21.18)

Jest to pierwszy warunek rezonansu. Aby wystąpił rezonans, musi być spełniony także drugi warunek, mianowicie: składowa magnetyczna fali elektromagnetycznej padającej na próbkę znajdującą się w stałym polu magnetycznym musi mieć kierunek prostopadły do pola stałego.

Rycina 21.15 przedstawia schematycznie aparaturę do obserwacji rezonansu magnetycznego.

	— Cl-w

Nadajnik fal elektromagnetycznych

Odbiornik fal elektromagnetycznych

Rejestrator

próbka

Ryc. 21.15. Schemat aparatury do obserwacji rezonansu magnetycznego.

689