Obraz
8 (140)

c

Rv» IŁI5. Precesja _Spi_{nu w}.->k<M jwta magnetycznego ft m*»**e(W z ortftal-nym momentem pędu <mww o składowych j, i /i_v;

Podstawiając 0, - 2 -- patrz równanie <12.1<s> -— otrzymujemy

V)., * 2 y—(s HfK

a wobec (12.26)

(12.27)

Uwzględniliśmy tutaj (nie wyprowadzona) poprawkę Thomasa, eo daje w mianowniku czynnik § zamiast 4.

do Vj» ^ 10 cV Pole wytworzone precz ruch orbitalny w punkcie położenia elektronu ma wartość około 1 tesli = 10* gausów. Pola związane ż orbitalnym momentem pędu mają więc — przy małych wartościach Z — taki rząd wielkości jak poła. ktOre łatw-o można wytwarzać w laboratoriach

Równanie (12.27) można zapisać w postaci

£ *•»= £ |l||s|cos(l.s>s

(12.28)

gdzie a - Zeⁱfi_(ih¹l(%'Km\r^%). Iloczyn skalamy 1 s można wyrazie za pomocą wektorów 1 oraz s. wykorzystując prawo cosinusów. zgodnie z rysunkiem 12.16. Przypomnijmy, że 1 należy zastąpić w-artością kwantową /(/+ l)łl^J itd. W ten sposób otrzymujemy następujące wyrażenie na energię sprzężenia spin-orbita:

(42.24)

iii=y/(/ł-i)A

Rys. 12.H. Morncrii pętlu ,j jako wynik wektorowego dćklfiWlinin Wektorów momćritów pędu wyjaśnienie iló równania (12 29J

226