obraz0 (140)

Jeraeil Kurnai nie pociąga za sobą żadnego zabiegu ani okaleczenia. Inicjacja ogranicza się raczej dolpouczenia religijnego, moralnego i społecznego! Jest to zarazem najprostsza i najstarsza forma inicjacyjna w Australii¹⁹. W istocie, uderza w niej brak gwałtownych prób i w ogóle spokojny charakter ceremonii.

DARAMULUN I INICJACJA U YUIN

U innych plemion australijskich elementy dramatyczne odgrywają istotniejszą rolę. Oto jak na przykład odbywa się ceremonia u Yuin i Murring po oddzieleniu nowicjuszy od matek. Mężczyźni potrząsają warkotkami i uniesioną ręką. pokazują Niebo:j gest ten oznacza „Wielkiego Mistrza” (Bim-ban), Istotę najwyższą, której prawdziwym imieniem, nie znanym nie inicjowanym i kobietom, jest; Daramulun... Instruktorzy opowiadają nowicjuszom mity o Daramulun, przykazując im nie wspominać nigdy o tym przy kobietach i dzieciach. Wkrótce potem wszyscy udają się w procesji na górę²⁰. Przy każdym postoju wykonuje się magiczne tańce. Znachorzy przelewają swój magiczny wpływ na nowicjuszy, tak aby uczynić ich miłymi Daramulunowi. Doszedłszy^na górę,j strażnicy i nowicjusze urządzają sobie ^oddzielny obóz,{pozostali zaś mężczyźni przygotowują w lesie odkryty teren. Gdy tylko teren ów jest gotów, nowicjusze są przyprowadzani przez swych opiekunów. Jak zwykle, patrzą tylko na swe stopy. Gdy każe się im podnieść nagle oczy, widzą przed sobą mężczyzn w przebraniu i maskach, a obok wyciętą w drzewie figurę Daramuluna wysokości trzech stóp. Wkrótce potem strażnicy zakrywają im oczy, a wódz znachorów przybliża się w tańcu, chwyta głowę każdego nowicjusza i za pomocą dłuta i małego młotkaYwyrywa mu siekaczaJ Chłopiec nie powinien pluć krwią, w przeciwnym bowiem razie rana się nie zagoi.

Na ogół nowicjusze znoszą tę próbę inicjacyjną z podziwu godną obojętnością. Następnie przysuwa się ich do \drzewa z wyobrażeniem Daramuluna i wyjawia wielką tajemnicę^Daramulun żyje hen w Niebie, skąd spogląda na to, co ludzie robią. To on troszczy się o człowieka po śmierci. On też ustanowił ceremonię inicjacyjną i nauczył jej ich przodków.

^IS Taka jest opinia Wilhelma Schmidta, Der Ursprung der Gottesidee, t. III (Munster 1931), s. 621-623. Prostota inicjacji, to znaczy brak jakiegokolwiek okaleczenia rytualnego (wyrwanie siekacza, obrzezanie itp.), jest również charakterystyczną cechą niektórych plemion Northern Territory. Zob. opis ceremonii inicjacyjnych u mieszkańców wyspy Melville, ludności z Port-Essington, Kakadu i Larakia w: B. Spencer, Native Tribes of the Northern Territory (London 1914), s. 91 nn., 115 nn., 121 nn., 153 nn. F. Speiser uważa, że inicjacje poświadczone w Northern Territory, a zwłaszcza inicjacja z wyspy Melville, stanowią pierwotną i najstarszą formę inicjacji australijskich (por. Uber Initiationen in Aiłstralien und Neuguinea, s. 59-71, 247; Speiser sytuuje inicjację Kurnai bezpośrednio po typie z Northern Territory, ibid., s. 249). Klasyfikacja Speisera nie jest oczywista, gdyż Northern Territory, a zwłaszcza wyspa Melville, uległy silnym wpływom melanezyjskim. Zob. niżej, s. 42-43, 72.

²⁰ Droga przebywana w procesji od obozu do samej góry odpowiada ścieżce łączącej dwa kręgi świętej zagrody; por. Howitt, op. cit., s. 536.