89170

18. PRAWO RZYMSKIE NA ZACHODZIE EUROPY.

Upadek cesarstwa rzymskiego nie pociągnął za sobą upadku prawa rzymskiego a nawet wręcz przeciwnie przyczynił się do jego ekspansji na nowo powstałe kraje europejskie. W germańskich państwach szczepowych, które przyczyniły się do upadku cesarstwa obowiązywała zasada personalności prawa a więc wśród podbitej ludności w dalszym ciągu dominujące znaczenie miały prawa rzymskie. W zwulgaryzowanej postaci. Władcy germańscy na przełomie V i VI w. Ogłosili jako obowiązujące prawa zbiory Leges Romanoe Barbarorum będące materiały czerpane zarówno z leges jak i z ius. Największym sprzymierzeńcem i popularyzatorem prawa rzymskiego okazał się Kościół, który w myśl zasady Ecciesia vivit lege Romana [Kościół żyje wg prawa rzymskiego] pomógł przetrwać myśli prawnej rzymian. Wespół z przemianami społeczno-gospodarczymi w Europie powstała konieczność stworzenia systemu prawnego, który by normował życie ludzi. Prawo germańskie, które wyrosło na gruncie gospodarki naturalnej nie dawało ku temu podstaw. Po powstaniu uniwersytetu w Bolonii w 1088r. a co za tym idzie powstaniu szkoły glosatorów odrodziło się na nowo prawo rzymskie, które wywarło decydujący wpływ na kodeksu niemal wszystkich krajów europejskich. Działalność glosatorów opierała się na źródłach justyniańskich. w których zaznaczali mało zrozumiałe fragmenty wpisami bądź to na marginesie bądź też między liniami.

Szkoła, która także odradzała prawo rzymskie była szkoła komentatorów, którzy pragnęli ożywić prawo rzymskie dostosowując je do nowych warunków życia. Te dwie szkoły doprowadziły m.in. do recepcji prawa rzymskiego w Niemczech w XV i XVI w. Dzięki czemu prawo rzymskie na nowo zaczęło powszechnie obowiązywać.