Obraz1 4

74 _ Odpowiednio anonsować... Czy twoja zapowiedź to potrafi?

składnik zredukowany do rozmiarów korpusu wzmianki Qeden akapit). Taka alternacja ilościowa nie jest jednak we współczesnej prasie rzadkością. Mimo zastosowania klasycznego odsyłacza prezentowaną wypowiedź cechuje pokrewieństwo z notatką upublicystycznioną - ze względu na redukcję korpusu i z powodu zastosowania techniki łączenia w korpusie informacji z interpretacją. Charakter publicystyczny ma też tytuł, który formalnie jest wymianą dialogową, a pragmatycznie - strukturą argumentacyjną.

[5] Ziobro: Mam dowód na Leppera

•• Kto kłamie, kto mówi prawdę? - wczorajsza konfrontacja byłego wicepremiera i ministra sprawiedliwości w koszalińskiej prokuraturze nie przyniosła odpowiedzi na to pytanie.

Lepper stwierdził, że o operacji specjalnej CBA, która miała wykryć korupcję w Ministerstwie Rolnictwa, dowiedział się od ministra sprawiedliwości 14 czerwca. - To kłamstwo, oszczerstwo - twierdzi Ziobro. [... ]

Ziobro już widzi Leppera „w kryminale” za fałszywe oskarżenie. O byłym szefie MSWiA i prokuratorze krajowym Januszu Kaczmarku, mówi, że z Lepperem „ulepieni są z jednej gliny”. I zapowiada: - Andrzej Lepper nie wie jednego: jutro w prokuraturze przedstawię obiektywny dowód, którego się nie spodziewa, który pokaże, kto kłamie.

Czy to nagranie rozmowy, jak twierdzi TVP? Ziobro nie odpowiada.

Lepper na Ziobrę, Ziobro na Leppera, Kaczmarek na Ziobrę - s. 2, 6 i 7 (GW 13 VIII 2007)

Tekst ma wszelkie znamiona zapowiedzi spokrewnionej z wiadomością, choć na pierwszy rzut oka nie jest łatwo tę filiację rozpoznać. Wypowiedź została bowiem poprzedzona pojedynczym tytułem (tytułem wystylizowanym na replikę dramatu - trzeba dodać). Brak w niej lidu (w jego miejscu pojawia się zdjęcie przedstawiające Zbigniewa Ziobrę w rozmowie z dzienikarzami). Korpus jest jednak wieloakapitowy (zacytowałam tylko fragmenty), dłuższy niż przeciętna notatka. Nadano mu formę relacji, umiejętnie stopniując napięcie. Mógłby być zatem zaczynem reportażu. Cały komunikat ma wyraźnie publicystyczny charakter, choć oczywiście zawiera określoną dawkę informacji. Ku publicystyce zbliża go ponadto formuła odsyłająca. Reprezentuje rzadko stosowany typ, gdyż zawiera tytuł jednego z tekstów, do których odsyła (opublikowany na s. 6). Pozostałe materiały mają samodzielne tytuły i wiążą się z omawianą sprawą tematycznie w różnym stopniu (na s. 2 dla przykładu odnajdujemy komentarz pośredni, zatytułowany: Wczoraj przeczytane, Ziobro zadzwonił: Blida się zastrzeliła, Janusz pomóż¹. Newsweek, pl Rozmowa z Januszem Kaczmarkiem, odwołanym szefem MSWiA).