Obraz0

_irrzvk 190D- ^obok zrozumiałych ^

Wiśniczu; Kacf^-o skazania przyczyniły się podoją ^N0T s7kod> w doby*¹¹/ ¹ serwatce, lut' „na chałupie siedziała Sośnia: że    sukni" Kobietom podejrzany,, _#

^Wielkanocne ^ J _tóki. ale i pr/echtsałkt. na jakie _Soblc c&ry szkodziły «* ‘^Łkarżona córka Mac-owej przechwalą nieopatrznie pozw>³ ^ _będą, okaże się. że jest ich więcej. Sama się na wsi. że ję*A J** _/ot„ Skrzyneckiej pozyc/yc cebul,, _b Macowa przyszła do sąsa _{sję ()c|cll}|_a, _ale me ma mleka dlacie-aaś poprosiła o pomoc. ^D _wieczorem krowa będzie miała mleko laka. Jadwig³ obieca a    ^ _Albenus Macka dc c illa I-apczyca, «_is

In secunda ⁱⁿ^^u,s,U7V_{loblivvy są}d zasiedli, skargę *nos/_v- przeciwko ty* łaskaw* P.P. kiórzyście na W" _ _Mac0Wy y córkom iey. że one tak w,cle szkód niebacznym białogłowom    _$ic ^ _inquisicy pokazało y ze skarg Zofiey

W dobytkach ludziom pok/> •* _Zof,_a Skrzynecka afTimiasit, ze la szkody Skrzynecki.    ^_lkń żadnego po ocieleniu mc dam. »ko tylko u

_m,_mwkro«ch swo K _sJ£^_tną jśródpostną?] s/rodę. a polym. gdym «, mnie po cebulę pr/>s    wieczór z cebrzykiem, będziesz miała mleka

_pros,_cl,^“^tC^k u^mcIy. zc mc dały pod s„ y c*

«cy Jadwidze ....... > > z n,cy

Ad hace mspondi. Macowa. ze ia mc moczy ni mewiem. y loco™ wymowieta z gniewam to wymowiełam.

Jak widać Jadwiga, oskarżana przed sądem prze/ Skrzynecką, tłumaczyła się, że cokolwiek wtedy powiedziała, zrobiła to w gniewie. Z tego wynika, że obie sąsiadki chyba się o coś pokłóciły jeszcze w trakcie rozmowy, zanim czary okazały się nieskuteczne. Kiedy Statut Jana Dzwonowskiego (ok. I6ll) ironizuje zgodnie z farsową metodą przedstawiania świata na opak, wyraża tę samą troskę, która Europę trapiła przez bite trzy stulecia.

Kryminał o czary.

Gdyby kto przez czary jakie Zgromadzał dobra wszelakie. B^dż handle jakie prowadził. I dobrze o sobie radził Nic ma być o to karany.

Ałc za dobrego miany.

I to dobra gospodyni.

Co z wody mleko uczyni.

H4

i powroza go nacloi,

| niezłe, gdy się ustoi. (...) Kiedy na ożogu jodzie.

Wielki pożytek przywiedzie.

A tak onym swym pożytkiem Może nam dogodzić wszytkim;

Autor ironizuje i pewnie nie we wszystko wierzy, ale czaro-• lekceważy, wręcz po swojemu przed nim ostrzega. ^nl^_linaniu przyszłości służyły różne zabiegi. Literackie znaczenie t-mtacje, zaklęcia, w których decydującą rolę odgrywa słowo, maj* ^,n \ vvzięty skądinąd krótki tekst. Współistnieją one z rytualnymi t° Wypracowanymi przez kościelną liturgię, w której też rozróżnia-fonitani' . _niai_ca_ykcjc proszenie Boga o dobro, i życzenia innym ^^tkiego najgorszego” (życzenie tego sobie samemu również się zda-Tdrugic wyszły w zasadzie z oficjalnego użycia w Kościele, w któ-^r/a* ^C anowala stara słuszna zasada, będąca fundamentem chrześcijań-TVmodlitw, że Boga nie prosi się o nic złego. Nie było tego ograniczenia ^$klC rośbach kierowanych do śmiertelników, t.adną literacką klątwę wa-spotykamy w jednej z Historii rzymskich. Zawiera ją najdłuższa ridi mmans o Apoloniuszu zTyru (Gęsta romamnmi). Apoloniusz, nie h i oddać morzu zmarłej żony. puszcza ją w zaszpuntowanej lodzi w _wdzici że dopłynie do lądu. Umieściwszy pod wezgłowiem pieniądze zostawia list w którym zaklina znalazcę łódki, aby zmarłej sprawił pogrzeb.

Kto by tak nie uczynił, bogow ie dajcie to. aby nigdy nic nie miał. aby jego nwżdy nędza a psota potykała, a aby nigdy wesół nie był.

Ten ostatni szczegół jest charakterystyczny dla bohatera, którego romansowe losy dają wiele mówiący opis depresji psychicznej.

Ni," ■ s,,. * **>kronikarskie <£**»*££ zawiera jakieś echa czy nawet wyjątki z pcwnyc ¹ _{w innyc}h Literackie wykorzystanie tekstów urzędowy c i ^SP° ■    ₀fi_cj_alnego

gatunkach i niejeden / nich powstał jako paro u ^    _wier.

Uob. rozdz. 20). Jednak nawet kroniki nie muszą    przedsta-

nych i neutralnych przekazów^ Badając rómcc• J ^y^_{r (1958(} leniem zdarzeń w bulli i w Kromce Alcksanua u    ^

198) odnotował rozrost „oszczędnego sformułowania pterwc