Obraz8

§ 127. Dopełniacz liczby mnogiej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-a-	-b	żen-b, ręk-b
-ja-	-b	dus-b, gospodyn-b
-i-	-bjb	kost-bjb
-er-	-b	mater-b
-u-	-b	svekrbv-b, xoręgbv-b

2)    Zmiany na gruncie polskim

Dawne tematy na -a- // -ja- oraz -i- zachowują końcówki odziedziczone, np.: *golv-'b ^ głów-0, *źen-b ^ żon-0, *ovbc-b ^ owiec--0, *kost-bjb ^ kośc-i. Końcówka dawnych tematów na -i- szerzy się na inne tematy spółgłoskowe oraz na samogłoskowe zakończone na -nia, -elnia, -ownia, np.: lutni, wiśni.

Od XVII—XIX w. pojawia się też końcówka -ów z deklinacji męskiej (por. § 104), np.: boginiów, myszów, pieśniów, różów, wsiów.

3)    Stan współczesny

W D l.mn. występują obecnie dwie końcówki: -0, -i {jl-y po funkcjonalnie miękkich).

a)    Końcówkę -0 ma większość rzeczowników samogłoskowych.

b)    Końcówkę -i mają rzeczowniki spółgłoskowe, np.: pieśni, wsi oraz samogłoskowe zakończone w M l.p. na -nia, -arnia, -ernia, -alnia, -elnia, -ownia, np.:pochodni, księgarni, cukierni, bawialni, czytelni cukrowni oraz niektóre na -ja, np.: zawiei, zbroi.

§ 128. Celownik liczby mnogiej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-a-	-amb	żen-amb, ręk-amb
-ja-	-amb	duś-amb
-i-	-bmb	kost-bmb
-er-	-blTlb	mater-bmb
-u-	-amb	svekrbv-amb, xoręgbv-amb

110