Obraz5

Do końca XVI w. we wszystkich czasownikach upowszechniły się formy bez -i.

4) Pierwotne formy 3. os. Lp. i mn. zostały zastąpione przez konstrukcje opisowe złożone z partykuły ać lub niech(aj) połączonej z .■'dpowiednią formą czasu teraźniejszego:

niesie niosą

ać // niech(aj) -f-    — puści puszczą

zrobi zrobią

Literatura:

KIGr: Rozdz. Fleksja, § 91.

Z. Kur: Cz. III. Rozdz. II, § 2.

*. Rosp: Cz. III, § 64.

Wiecz: § 114.

Lmdesłów czasu teraźniejszego czynny

§ 165. Odmiana rzeczownikowa. Imiesłów czynny czasu teraźniejszego tworzył się od tematu czasu teraźniejszego za pomocą odpowiednich przyrostków.

1) Stan wyjściowy

Temat imiesłowu czynnego czasu teraźniejszego pojawiał się w :rakcie odmiany w dwóch postaciach:

1)    W M Lp. r.m. i n. występował temat krótszy, do którego dodawano:

a)    zakończenie -y w czasownikach koniugacji -o- H-e- i -no-//-ne~,

b)    zakończenie -ę w czasownikach koniugacji -jo-//-je- oraz -i-.

2)    We wszystkich innych formach występował temat dłuższy, utworzony przyrostkiem:

a)    -ętj- w czasownikach koniugacji -o-//-e~, -no-//-ne-, -jo-//-je-,

b)    -ętj- w czasownikach koniugacji -i-.

Zakończeniem M Lp. r.ż. było -i.

Temat	Koniugacj a
	-o- // -e-		-no- // -ne-
	r. m. n.	r. ż.	r. m. n.	r, ż.
M	nes-y	nes-ętj-i	dvign~y	dvign-Qtj-i
Przypadki zależne	nes-gtj-		dvign-ętj-

147