Obraz9

2)    Zmiany na gruncie polskim

W polszczyźnie historycznej do końca XVI w. panuje końcówka -jz dawnych tematów na -a-//-ja-, np.: drogam, duszam, kaźniam, ciściam. Równolegle pojawia się przeniesiona z deklinacji męskiej i: ncówka -om (por. § 105), która od XVII w. upowszechnia się, np.: %: bietom, myszom, paniom.

3)    Stan współczesny

W C l.mn. występuje dziś jedyna końcówka-om z deklinacji dawnych 'r matów na-o-.

§ 129. Narzędnik liczby mnogiej.

1) Stan wyjściowy

Deklinacja	Końcówka	Przykłady
-a-	-ami	żen-ami, rQk-ami •
-ja-	-ami	duś-ami
-i-	-Łmi	kost-tmi
-er-	-bini	mater-tmi
-u-	-ami	svekrbv-ami, xorQgi.v-ami

2)    Zmiany na gruncie polskim

Rzeczowniki samogłoskowe zachowują odziedziczoną końcówkę *.7mi, np.: rękami, szyjami. Końcówka ta przenika również do rzeczowników spółgłoskowych, np.: myszami, skroniami. Końcówka -mi ^ ^x-bmi trafia się rzadko w rzeczownikach spółgłoskowych, np.: gęsimi, zieczeńmi, rzeczmi. W rzeczownikach samogłoskowych sporadycznie rafia się też końcówka -y z deklinacji męskiej (por. § 107), np.: będzie się kuropatwy karmił, myślami i rady dobremi, wojny sąsiedzkimi, pod twojemi nogi.

3)    Stan współczesny

Większość rzeczowników ma końcówkę-ami, kilka spółgłoskowych końcówką -mi, np.: dłoniami//'dłońmi, kośćmi, nićmi.

111