Obraz5

rnowję

-^cb>™ miał _C/v """W* <*<łńb

^,CJ *■** _u „ ^TO l^ycfcęcfcę

^P'^'^<fa<? Jo _sr

22. L>stn> przekaz literatury narracyjnej

² Łub/ Prockic °ńęki

P^rostoty>

^{:i Rc}Ja / F, Ż P^rzypo\\

ęjrzcwuj i Źh

⁷ *«fe<a

Rozdał swe ruchu żebrakom, srebro złoto popom żakom

ok. 1454 — Skr\ptor krakowski utrwala zasłysząn\ wiersz o świętym Aleksym.

Zapamiętywanie raz zasłyszanego tekstu było znaną trudnością sztuki żonglerów, którzy drogą zasłuchiwania powiększali swój reper-

tarnowska y„ ^'unia , _n, ‘ ' Mar_{C)na R}/

/ ^s! "Mywanie f "^{a końcu} u, ^/crah'^:‘nia m_n^Baze*skit,_t

^ko*yxywa_neso ?°^pa” Mo ku , '¹¹Nowego    "**i

^rownież _nn, t, ^zbl°ru ■ ^tUro"ei>o i , ^Ccsu adj_m '

^kla>Pstwash ?^aze"^skim n/!f ' ^Wartości / ^2nanego u' I    .

tym sie ^UZ^^{CC r}°zr\ \_K ^s*^c*ykicin L_r ^<lk ^oka/ah ^ Główną metodą było uczenie się na pamięć tekstu czytanego; nie-

Prawda,

sami pieśni składali lub poznane cudze po swojemu przerabiali, niekiedy śmiało sobie przy tym poczynając. Według Jeana Rycłuiera fbM rzecz zapamiętaną odtwarzał taki reeytator-śpiewak za każdym na nowo, korzystając ze swojego rzemiosła pisarskiego: znajo-⁷'^{0sCł w}crsyt ikacji oraz opanowaniu zestawu rymów, gotowych formu-tk narracyjnych, opisowych i metatekstowych. Formuły metatekstówe jmowały zapowiedzi podziału opowieści, przypomnienia poprzed-^n,c^ ^cP^,z°dów, zwroty do publiczności. O tym, że zapamiętanie fabuły ^D>^u‘do Niewystarczające, a poziom rekonstrukcji słaby warsztatowo, świadczą krytyczne uwagi kolegów po fachu, spotykane w rękopisach (Stuip 1993).

Wędrowni minstrele poświadczani są w źródłach, ale bardzo k° poznajemy ich repertuar. Prawnik włoski Odofredo (zm. 1265)

Jślepych śpiewaków wędrujących po Bolonii i śpiewających °landzie i Oli wierze (co potwierdza zarazem, że można było ten '^Uv‘>d uprawiać nie czytając samemu). W 1423 r. ten sam klasyczny ^Cm‘^łl ( hanson de geste odnotowano we Flandrii jako sztukę teatralną **° prawic i bitwie Rolanda i Oliwiera” (Geraardsbergen. grane ^r/X/ l?^rupę mieszczan na rynku po procesji Bożego C iała). w 1427 r. ”^{!s 10} miasto wypłaca gratyfikację pewnemu żonglerowi w uznaniu

305