Obraz (12)

-1 ja nie myślę - powiada - bo inaczej nie byłby ślepego postawił na czele chóru i nie czciłby go najwięcej.

-    Dobrze - powiedziałem. - Ale nad tym się zastanów. T r u t n i o w a t e skłonności na tle braku kultury, czy nie przyznamy, że w nim siedzą? Jedne żebrackie, a drugie przestępcze; a on je gwałtem tłumi, bo w ogóle uwa- C

ża na siebie?

-    i bardzo - powiada.

-    A. wiesz - dodałem- gdzie powinieneś zajrzeć, żeby zobaczyć Ich sprawki?

-    Gdzie? - mówi.

-    Do opieki nad sierotami, albo jeżeli mu się gdzieś nadarza jakaś taka sposobność, gdzie można sobie pozwolić na nieuczciwość.

-    To prawda.

-    Więc czy przez to nie widać jasno, że taki człowiek na ogół w interesach, gdzie jest w grze jego opinia, bo on uchodzi za uczciwego, więc tam pewna przyzwoitość powstrzymuje gwałtem jego inne złe skłonności, które D w nim są, i on wcale w siebie nie wmawia, że inaczej nie byłoby lepiej, ani ich nie poskramia jego rozum, tylko strach i konieczność; on drży o resztę swojego majątku.

-    Tak jest - powiada.

-    i na Zeusa - dodałem - przyjacielu, u wielu z nich, kiedy wypadnie gospodarować cudzyrrii pieniędzmi, znajdziesz ukryte skłonności, które przypominają trutnia.

-1 bardzo - powiada - mocne.

-    Więc taki człowiek nie byłby jednolity wewnętrznie ani prosty, tylko jakiś podwójny; miałby w sobie jedne żądze, które by panowały nad innymi; lepsze nad gorszymi. E

-    Jest tak.

-1 dlatego myślę, że ktoś taki byłby może przyzwoitszy od wielu innych; ale prawdziwa dzielność duszy jednomyślnej i zharmonizowanej wewnętrznie gdzieś by uciekała od niego.

-    Wydaje mi się.

-    A także taki oszczędny człowiek, to będzie lichy współzawodnik, gdyby

szło o jakąś nagrodę albo o inne pole otwarte dla pięknych ambicji; nie ze- 555 chce wydawać pieniędzy na to, żeby o nim dobrze mówiono, i na takie wyścigi; będzie się bał, żeby się w nim nie zbudziły skłonności, które kosztują, i żeby ich nie wezwał cio przymierza i do namiętnych sporów o pierwszeństwo, więc jakoś mało wydaje na wojny - u oligarchów już tak jest - najczęściej ponosi klęskę, ale robi pieniądze. 264 Platon, Państwo 555 A -1 bardzo - powiada.

-    Więc czy jeszcze nie wierzymy - cl o d a ł em - że człowiek oszczędny i chciwy odpowiada państwu, w którym panuje oligarchia?

-- O nie, żadną miarą - powiada.

X - Więc zdaje się, że potem trzeba rozpatrzyć demokrację, w jaki to spoB sób ona się tworzy, a jak się już zrobi, to jak się przedstawia, aby znowu poznać charakter człowieka w tym rodzaju i postawić go obok tamtych na sąd.

-    A to byśmy - powiada - szli dalej po naszemu.

-    Nieprawdaż - powiedziałem - z oligarchii robi się demokracja w jakiś

taki sposób, że to niepodobna osiągnąć dobra wziętego za cel: że trzeba się stać możliwie najbogatszym 10