Obraz (182)

Średni cz.p.r. na wszystkie 10 tablic u normalnych dorosłych osób wynosi od do 20 sek.

Sekwencj

Sekwencja jest to kolejność ujmowania poszczególnych obszarów plamy. Rorschach przywiązywał do niej dużą wagę. Uważał, że normalna osoba usiłuje najpierw zinterpretować całą plamę i daje W, następnie interpretuje duże, wyraźnie wydzielone części, daje kilka D, a wreszcie szuka drobnych części plamy i te upodabnia do czegoś sobie znanego. Jest to kolejność ujmowania W-D-Dd i jej proporcja wynosi:

8 W, 23 D, 2 Dd, ewentualnie 1 S. Proporcja ta jest rzadko realizowana i jest od niej dużo odchyleń. Może być za dużo W kosztem D, to znowu za dużo D kosztem W, a najbardziej niekorzystne jest za dużo Dd w stosunku do przewidzianej liczby.

W zestawie W, D, Dd podkreślamy te obszary, które występują ze znaczną przewagą kosztem innych, np. W-D-Dd albo W-D-Dd, albo (bardzo niepożądany zestaw) W-D-Dd, gdzie jest za dużo W i Dd, kosztem najzdrowszej, najbardziej normalnej sygnatury D.

Najczęściej powtarzająca się kolejność tworzy tzw. typ ujmowania (T. U.) Mówi on o charakterystycznym dla danej jednostki sposobie ujmowania obszarów plamy. Jeszcze ważniejsza jest stałość tej kolejności we wszystkich tablicach. Rorschach rozróżnił 5 typów takiej kolejności. Jeśli ktoś trzyma się poprzez wszystkie 10 tablic tej samej kolejności W-D-Dd, to Rorschach określał to jako sztywną kolejność. Jest to charakterystyczne dla pedantów, osób, dla których najwyższym ideałem jest logiczne rozumowanie i które poświęcają treść dla formy. Taką sztywną kolejność wykazują również jednostki depresyjne.

Zdrowe jednostki zmieniają w pewnym stopniu kolejność ujmowania poprzez całą serie tablic. Ustalony porządek bywa zachowany w większości tablic, może jednak odchylać się w dwóch, trzech tablicach. Jest to tzw. sekwencja uporządkowana.

Nieuporządkowaną albo luźną sekwencją nazwiemy taką sekwencję, w której kolejność zachodzi w sposób nieprzewidziany, ale możemy dopatrzyć się jakiegoś dominującego sposobu ujmowania. Temu zazwyczaj towarzyszy euforia, labilność nastroju badanego. Nieraz neurotyczni artyści dają luźną kolejność przy innych wynikach doskonale h.

Najwyższy stopień takiej luźnej sekwencji staje się chaotyczny, spotykany jest u jednostek z zaburzeniami psychicznymi, jak np. u niektórych schizofreników. Zdarza się też kolejność odwrotna Dd-D-W. Rorschach uważał to za przejaw nieśmiałości. Zdarza się jednak również u osób z tendencjami do konfabulacji.

75

SEKWENCJA