o chmurce i grzybkach

Opowiastka o małej chmurce i grzybach - D Graj

Mała chmurka płynęła po niebie. Spotkała większą, starszą chmurę, która akurat skrapiała deszczem łąkę.

-    Co robisz? - zapytała mała chmurka.

-    Wywabiam grzyby spod ziemi. One lubią wilgoć. A ja lubię patrzeć, jak rosną.

Rzeczywiście, z mokrej trawy raz po raz wychylały się białe kapelusze pieczarek. Cała łąka była nimi usiana.

-    Jeszcze nigdy czegoś podobnego nie widziałam! - zawołała chmurka. - Mogę się przyłączyć do zabawy?

-    Oczywiście. Ale lepiej popłyńmy nad las. Tam są znacznie ciekawsze grzyby.

Starsza chmura miała rację - spomiędzy skropionej deszczem ściółki wynurzały się nie tylko białe kapelusze.

Więcej było czerwonych, brązowych, żółtych...

-    To muchomory, borowiki i kurki - wyjaśniała chmura.

Mała chmurka była zachwycona. Postanowiła sprawdzić, czy inne miejsca będą równie dobre do zabawy w wywoływanie grzybów, więc pożegnała się i popłynęła w swoją stronę.

Dotarła nad miasto.

„Tutaj cała ziemia pokryta jest asfaltem i betonem - pomyślała - więc chyba w mieście grzyby nie rosną”.

Jednak na wszelki wypadek zrosiła deszczem ulice i place.

I co się stało? Klik! Klak! - chodniki natychmiast zaczęły się pokrywać ogromnymi grzybami. Jakież one były kolorowe! Takich barw chmurka nie widziała ani w lesie, ani na łące. W dodatku miejskie grzyby poruszały się, jakby tańczyły deszczowy taniec.

„Piękny widok! - zachwycała się chmurka. - Muszę opowiedzieć o tym starszej chmurze. Ciekawa jestem, czy wie, jak nazywają się te grzyby, które wyrastają w czasie deszczu w mieście”.