P1010353

172

IMA DA

dnie wrzucił jego pierścień do źródła koło Eleuzis. Opowieść urywa się na słowach: „Przejęty smutkiem i zdumieniem, nie uroniłem ani jednej łzy”. Darvełl to człowiek niezwyczajny, melancholijny i zagadkowy. Sam narrator wie o nim niewiele, a opowieści, które o Darvellu krążyły, były pełne niedomówień i sprzeczności. „Myśli się ogólnie, że tajemnica idzie w parze z nieszczęściem. Nie wiem, czy to prawda, lecz - co się tyczy mego przyjaciela - tajemnica była czymś pewnym, natomiast nic nie wiedziałem o nieszczęściu w jego życiu i nie czułem najmniejszej skłonności do odgadywania go”¹⁰. Niektórzy badacze utrzymują, że we Fragmencie nie ma żadnej aluzji do wampiryzmu. Jednak w publikacji monograficznej Le romantisme noir bezpośrednio po Fragmencie, a pod ogólnym tytułem Wampiry, wydrukowano zakończenie opowiadania Polidoriego o nagłym zniknięciu lorda Ruthwena po ślubie z panną Aubrey, budując w ten sposób ciągłość intelektualną i fabularną między tymi dwoma utworami. Jest to bliskie przekonaniom takich interpretatorów, jak na przykład Petra Flocke, którzy sądzą, że Fragment Byrona toruje w świecie literackim drogę pierwszemu opowiadaniu wampirycznemu. Jakie są poszlaki?

Utrzymuje się przeświadczenie, że lord Ruthwen z Wampira to nie tylko bohater bajroniczny, posępny „immoralista” skrywający jakąś ponurą tajemnicę, lecz wręcz nieco parodystyczny portret samego Byrona, skreślony przez Polidoriego w aurze rozzłoszczenia na tego uwodziciela bez skrupułów^{1 2}. To, co powiedziała lady Caroline Lamb o Byronie: „Szalony, zły i niebezpieczny”¹², pasuje dokładnie do wizerunku lorda Ruthwena. Nazwisko zostało

George Gordon Byron, litografia Henricha Senefeldera według rysunku Trollego

1

¹⁰    G. Byron, A Fragment, traduit par M. C., „Les Cahiers de 1’Herae”, Le romantisme noir, Paris 1978, s. 319 i 316.

2

   Por. O. Volta i V. Riva, Notes, s. 308.

¹²    Cyt. za: B. Foster, M. Foster i L. Hadady, Miłość we troje..., s. 133.

¹³    M. Praż, Zmysły..., s. 90. Podobną tezę przyjmuje również Flocke: „Clarence de Ruthwen, lord Gle-narvon alias Byron staje się prototypem dla Polidoriego lorda Ruthwena (Yampirinnen..., s. 175).

¹⁴    M. Praż, Zmysły..., s. 91.

¹⁵    J. Finnć uważa, że to właśnie w opowiadaniu Polidoriego dokonuje się zasadnicza przemiana: tradycyjna brzydota wampira (którą podkreślał Dom Calmet) zostaje zastąpiona demonicznym pięknem bohatera romantycznego (La bibliographie..., s. 53).

“ G Leatherdale, Dracula..., s. 62.

¹⁷ Petra Flocke (Yampirinnen.... $. 72) powołuje się na studium Louisa Cromptona Byron and Greek Lovt.