P1010373

Widać tylko znaki jego działań. Czterej dzielni młodzi mężczyźni pod wodzą starego profesora zawiązują sekretne sprzysiężenie w celu unieszkodliwienia potwora zagrażającego ludzkości. Trzeba zwrócić uwagę na to, że w powieści Stokera nie ma właściwie jakiegoś bezliku bezinteresownych zbrodni Draculi, skupia się on na „deprawacji” kobiet. Kim więc jest? Jako wampir figurą wiecznego pożądania - i to zarówno męskiego, jak kobiecego, homo-i heteroseksualnego. Trafnie pisał David Skali: „Prawdziwym horrorem Draculi... jest jego polimorficzna perwersja”. Autorzy Miłości we troje tak to nieco żartobliwie komentują: „Wampir jest czającym się, wewnętrznym, nie zaspokojonym pragnieniem ohydnych rzeczy”¹². To jego panseksualizm jest niebezpieczny.

Tworząc postać Draculi, Stoker korzystał z materiałów zgromadzonych w obszernych notatkach, nie tylko o Vladzie IV „Draculi”, lecz również o Erzsebet Batory (por. rozdział 7). W Gościu Draculi zarysował postać wampirzycy, styryjskiej hrabiny Dolinger z Grazu (więc z okolic, w których toczy się akcja Carmilli Le Fanu); napis cyrylicą - sic\ - na jej grobowcu głosił: „Zmarły podróżuje szybko”¹³. Ta parafraza słynnego zwrotu z Lenory Burgera, pojawia się również na początku Draculi i jest aluzją do pędu w zaświaty¹⁴. Gość Draculi pozostał nowelą (może miał być początkiem powieści Dracula); wątków wampirzycy w postaci tu zarysowanej Stoker nie rozwinął. Niemniej Raymond T. McNelly, autor pracy Dracula Was a Womaiu In Search ofthe Blood Countess ofTransyhania (London 1985), utrzymuje, że hrabia po kobiecym prototypie odziedziczył rysy sfeminizowane. Podobnie jak hrabina

¹²    B. Foster, M. Foster i L. Hadady, Miłość we troje..., s. 472.

¹³    B. Stoker, Gość Draculi, w: Pokój na wieży. Opowieści wampiryczne. Wstępem opatrzył M. Bradke, Wrodaw 1991, s. 71.

^M Przypomnijmy, że wampiry potrafią podróżować bardzo szybko. Demonologia świętego Augustyna „przypisuje demonom »powietrzne ciało*, dzięki któremu poruszają się w powietrzu, tuż nad ziemią, znacznie szybciej niż ludzie po ziemi i w ten sposób mogą uprzedzać myśli i czyny ludzkie'’ (J.-C Schmitt, Duchy..., s, 192). Ta koncepcja została wszechstronnie wykorzystana przez Annę Rice zarówno w Wywiadzie z wampirem, jak i w Królowej potępionych.

^B ^ Berwiński, Studia..., s. 37. Podkreślenie moje - M. J. Por. wywód o „puchnięciu" wampirów w rozdziale 6.

“ G. Durand, Les structures..., s. 99.