Obraz
5 5

20 Epos o (3i!gameszu (+abl. IV)

[a to, co opadło], obróciło się w popiół.

[Zejdźmy w dół], aby w stepie razem się naradzić!”

Enkidu [przysłuchiwał się, aby sen objaśnić. Powiedział do Gilg[a-mesza]:

Objaśnienie trzeciego snu nie zachowało się; por. tłum. starobabilońskiego tekstu z Tell Harmal, s. 80.

Kolumna 5.

Kolumna ta zachowała się jedynie fragmentarycznie; por. B. Landsberger, Zu ińerten und siebenten Tafel des Gilcjamesch-Epos, H: Die /Jumbaba-Traiime der nichtkano-nischen Rezensionen, „Revue d’assvriologie” 62 (1968), 105 nn.

[Przed Szamaszem płynęły jego łzy].

„[To], co ty w Uruk powiedziałeś,

[przypomnij sobie], stój przy mnie i [wysłuchaj mnie]”.

Mowę [Gilga]mesza, potomka Uruk [warownego], usłyszał Szamasz. Wkrótce [zesłał z nieba] ostrzeżenie:

„Przystąp do niego szybko, aby [(Huwawa) do lasu nie wsze]dł, aby nie wcisnął się w gęstwinę, nie [ukrył się],

(aby) [nie] nałożył jeszcze na siebie siedmiu kolczug,

(by miał) tylko jedną, sześć odłożył”.

Jak byki atakujące siłą zetknęli [się] razem [...].

Za pierwszym razem krzyknął, pełen [strachu]

- strażnik lasu krzyczał [...].

Huwawa [...]

Kolumna <3.

Początek zniszczony.

[Enkidu] otworzył usta i powie[dział do Gilgamesza]:

„[Gdy do lasu] wtargniemy,

[(drogę otworzę, nawet gdy) [moje ramiona] będą uśpione”. Gilgamesz otworzył [usta i powiedział do Enkidu]:

„[Dlaczego], mój przyjacielu, tak bez przekonania (?) [mówisz]? [Razem] przekroczyliśmy (?) wszystkie [góry],

[-.],

zanim powaliliśmy (?) [cedry].

[Przyjacielu] mój, biegły w walce, który walkę [... ty jesteś].

[Ziołami] natarłeś się, nie obawiaj się [śmierci].

[.»]

Niech [twój glos] jak bęben będzie grzmiący,

niech niemoc opuści twe ramiona, choroba [twoich członków] niech odejdzie!

Chwyć moją rękę, przyjacielu, [chodźmy] razem, twoje serce rozgrzeje się w walce, zapomnij [o] śmierci, [zdążaj] ku życiu!

[Ten, któiy ...], człowiek niezawodny,

[niech idzie przodem], chroni siebie i osłania swego towarzysza”.

Na odlegle czasy] (sławę) imienia swego zgotowali.

[Gdy] obaj dotarli do lasu, zaniechali słów, stanęli cicho.

Tabliczka piata

Zachowały się niewielkie fragmenty tej tabliczki. Tam, gdzie jest to możliwe, uzupełniam brakujące fragmenty wg tekstu z wersji późnobabilońskiej.

Kolumna 1.

Stanęli (zadziwieni) na skraju lasu, patrzyli na wysokość cedrów.

Obserwowali wejście do lasu.

(Tam), gdzie Huwawa pozostawił ślad - chodził tu i tam -ścieżki były dobrze wytyczone, droga dobrze wyznaczona.

Zobaczyli górę cedrową, mieszkanie bogów, miejsce wyniosłe Irniny²<t. Cedry ukazywały swą bujność na (stoku) góry, dobry był ich cień napełniający radością.

Splątana była darń, spętane [poszycie],

[rosły także obok] cedrów (inne drzewa (?)),

[las otoczony] był rowem na jedną milę.

Poniższy fragment 6-kolumnowej tabliczki nie jest całkiem zrozumiały i nie we wszystkich szczegółach pasuje do wersji niniwejskiej. Pochodzi z tekstu opracowanego przez E. von Weihera, Spatbabylonische Texte aus Uruk III, Berlin 1988, nr 59.

Huwawa otworzył usta i powiedział do Gilgamesza:

„Gilgameszu, niech się głupiec i dureń zastanawiają, co [sprowadziło] was do mnie?

ChodźA Enkidu, synu ryby, który nie zna swego ojca,

Jedno z sumeryjskich określeń Isztar.

— ²s Wg innych uzupełnień: Poradź się Enkidu, syna ...