P281110 510002

leczenia, możliwie szerokim, staramy się uwzględnić między iijnymi'

. Odciążenie stąwMł;^alłżową»ę._: przez redukcję wąp ciała, stosowanie lasek i_tzaopatrzenie ortopedyczne, farmakoterapię obejmującą leki, .przeciwbólowe lut?, przeciwzapalne, fizykoterapię, ćwiczenia mające na cel® utrzymanie możliwie, dużego zakresu ruchu, (ćwiczenia w odciążeniu) lub mające poprawić stabilność stawu (ćwiczenia oporowe). Laseroterapia stosowana w takich przypadkach obejmuje dość Szerokie naświetlanie powierzchniowe i zmienną ilość punktów (Rycina 16). Przemiataniem pokrywamy zwykle powierzchnie przednią, i. boczne stawu kolanowego, uwzględniając granice górnego zachyłka błony maziowej. Punktowe działanie zwrócone jest natomiast w zależności od zlokalizowanych miejsc bolesnych na: przebieg szczeliny stawowej po stronie przyśrodkową lub bocznej, okolicę- przyczepów więzadeł pobocznych oraz torebkowych, często bolesną .•gk&ticę “gęsiej stopki", punkty WcSMljiy rzepki i więzadła właściwego rzepki...itp.

%^3,aidzo dużą grupę §§§ji|pM^fo. trafiających do-, poradni rehabilitacyjnych; ,, stanowią .pacjenci przeprowadzonym już ^te^M#f.4ęszeniu ortopedycznym związanym z zespołami urazo^jpj.^potyęzy to okresu pp zdjęciu opatrunku gipsowego lub okresie unieruchomienia. W tych przypadkach wobec jasnej brzyczyny .dglegljwości i zwykle ściśle określonego uzasadnienia celowości stosowania fizykoterapii, metodyka jest dostosowana do .tych, .ustalę^ Urazy systemu więzadłowego wymagają naświetlania jjhoaaaw-zchni wokół przyczepu oraz zwykle    _;

^Ókąlizowanych.^-bezpośrednio, nad wybraną strukturą (więzadła

28