PICT5389

nowiska mogą wyniknąć tylko przykre kon sekwencje clla dziecka.

dzieci na silę posyłane do szkoty nie radzą sobie z nauką

Prognozy nauczyciela i psychologa zazwyczaj potwierdzają się i dzieci na siłę posyła, ne do szkoły nic radzą sobie z nauka Oprócz bardzo słabych wyników w nauce mają również wiele problemów natury emocjonalnej i szybko przestają lubić szkołę. Zdarza się nawet, że po pierwszych niepowodzeniach szkolnych dziecka rodzice proszą o cofnięcie go do zerówki, gdyż nie chce chodzić do szkoły, w nocy często się zrywa i krzyczy, rano ma bóle głowy i brzucha, a nawet torsje. Dlatego apeluję do rodziców, by dla dobra dziecka traktowali fakt odroczenia obowiązku szkolnego jako udzielaną mu pomoc, a nie uciążliwą szykanę. Propozycja odroczenia jest przecież wysuwana ze względu na interes dziecka.

Odroczenie obowiązku szkolnego musi być związane z odpowiednią terapią

Niechętny stosunek niektórych rodziców do propozycji odroczenia obowiązku szkolnego jest najczęściej przejawem niedostatecznej wiedzy na temat prawidłowości rozwojowych u dzieci. Potocznie uważa się. że dziecko może już iść do szkoły, gdy jest rezolutne, ładnie śpiewa czy mówi wierszyki. Jest to jednak pogląd dość jednostronny i powierzchowny. Nieharmonijny rozwój dziecka czy rozwój wyraźnie spowolniony jest bardzo niekorzystny z punktu widzenia nauki szkolnej i ma negatywny wpływ na jego powodzenie szkolne. W wielu przypadkach nic ulega on samoistnemu wyrównaniu. TYzeba po prostu pomóc tym dzieciom, m.in. w formie grupowej bądź indywidualnej terapii pedagogicznej. Rodzice, którym zaproponowano odroczenie obowiązku szkolnego dla

_a nic przedstawiono programu ta-

nip»‘^{1 nic w8kazano}* k^d/ic * Przez ko-\ -dzic ona prowadzona, oczywiście nic 8° ^ wyrażać zgody na odroczenie, nato-P°*powinni domagać się udzielenia fycckii odpowiedniej pomocy terapcutycz-„ej »• szkol.-.

«i_edy do szkoty specjalnej?

en dzieci, które mimo powtórzenia klasy zerowej mają tak znaczne opóźnienia czy dys-harnionic rozwojowe, że nic są w stanie po dolać nauce w tzw. masowej szkole podstawowej. Dzieci takie, jeśli mają osiągnąć sukces życiowy, powinny uczyć się według specjalnego programu nauczania. W spe cjalnych szkołach podstawowych dla dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim, oprócz znacznie mniejszych wymagań programowych. obowiązują odmienne metody pracy dydaktyczno-wychowawczej (np. w klasach I—III nie ma podziału na poszczególne przedmioty nauczania, a pracuje się metodą tzw. ośrodków pracy). Charakterystyczna dla takich szkół jest też daleko posunięta indywidualizacja pracy z dzieckiem (klasy składają się z 8-12 dzieci) oraz dostosowany do defektów rozwojowych dziecka wiclozakresowy program rewalidacyjny.

Kto podejmuje decyzję?

Do tego jednak, żeby dziecko rozpoczęło naukę w szkole specjalnej (lub w szkole czy klasie integracyjnej, w których też stosuje się metody specjalne, dostosowane do po trzeb i możliwości dziecka), nie wystarczy zalecenie nauczyciela. O skierowaniu do tc-80 typu szkół decyduje zespół orzekający

93

¹ •