PICT5700

C. AGR1COLA. ZYCIE I DZIEŁA 71

Ryc. 19. Skład żylny

A, B, C, D — skaty otaczającei B, F, G, H, I, K — skład żylny Według De te metallica. s. 30

łona Górnik i w jednej z komedii Ferekratesa, w której występują niewolnicy zatrudnieni w kopalniach i tacy, którzy zostali skazani na pracę w kopalni. Również i rzymski przyrodnik Pliniusz przekazał nam wiadomości tylko o niektórych gałęziach ówczesnego górnictwa. Z prac nowszych wymienia Agricola dwie, napisane po łacinie. Jedna z nich, nieznanego autora, odnosi się do metali⁶⁷ i zdaniem Agricoli nie posiada większej wartości. Autorem drugiej, opisującej żyły kruszcowe, był Pandulfus Anglus. Ponadto wspomina Agricola pracę napisaną po niemiecku przez lekarza Kalbego z Freibergu (por. ryc. 9). Ani jednak Pandulfus Anglus, ani Kalbe nie potraktowali górnictwa, zdaniem Agricoli, w sposób wyczerpujący. Wreszcie wymienia Agricola włoską pracę o odlewaniu, oddziela-

269 p. n. e. stał na czele szkoły perypatetyków. Za podstawę badań naukowych uważał doświadczenia. Zaprzeczał nieśmiertelności duszy. Pisma jego nie zachowały się.

⁶⁶ Teofraśtos (właściwie Tyrtamos), filozof i przyrodnik grecki (372_287 p. n. e.),

najwybitniejszy uczeń Arystotelesa. M. in. był autorem zachowanego traktatu O kamieniach oraz traktatu O metalach, który zaginął.

⁸⁷ Jest to praca De experimento materiae metallicae et metallorum.