pieczarka polna

24. Pieczarka polna

Ag arie u s campestris (L.) HK. dawniej pieczarko polna - Psolliota campnster (pieczarka prawdziwa lub szlachetna, piekarka, pie-kara. pieczka, gnojanka, szampion)

Rodzina bedłkowatych - Agancaceae

Występuje na łąkach, pastwiskach, w kompoście, w inspektach, przy drogach, w parkach, na obrzeżach leśnych Itd. Owocnlkl lwutzy od czerwca do połowy pażaziornlku. Hodowana sztucznie, owocnikuje przez cały rok, ale zimą tylko w ogrzewanych pomieszczeniach.

Owocniki barwy białej mają szeroki kapelusz umieszczony na dość wysmukłym trzonie. Wymiary owocników wynoszą przeciętnie: kapelusza 5—10 cm, trzonu 3—8 cm. Na dolnej powierzchni kapelusza znajdują się szerokie blaszki, które początkowo są białe, potem stają się różowe. a w dojrzałych owocnikach niemal czarne (cocha odróżniająca od trujących muchomorów). Na trzonie występujo duży, charakterystyczny pierścień.

Jest to bardzo ważny gatunek handlowy i użytkowy, gdyż w ogromnych Ilościach hodowany jest sztucznie w pieczarkarniach. Nadaje się na wszelkiego rodzaju przeroby, nawet do suszenia, uważany jest za jeden z najsmaczniejszych grzybów.

Pizy zbieraniu dziko rosnących pieczarek trzeba być bardzo ostrożnym, aby nie pomylić ich z trującymi muchomorami (tabl. 63—68 i rys. 5). Największe niebezpieczeństwo powstaje wówczas, gdy zbierano sq młode grzyby, trudnicjczo do rozpoznania. Tak powstaje większość śmiertelnych zatruć grzybami.

Do obrotu w Polsce dopuszczone są również 3 inne gatunki: Agancus nortensis, A. bispo/us i A. sitrat/cus.

Rys. 24. Pieczarka polna

y

67