0038

23

Powstanie i rozwój rodu ludzkiego.

dostatecznie uwzględnione. W pobliżu wprawdzie, w pieczarach wapienia doliny rzeki Diissel, znaleziono kości zwierząt ssących okresu lodowego, cała jednak technika ustanawiania wieku pokładów była w owym czasie zbyt niedostateczna, by tą drogą zdobyć można było dowód stanowczy starości człowieka z Neandertal i wyprowadzić ztąd historję jego pochodzenia. W okolicznościach takich krytyka szkieletu neanderskiego, ogłoszona przez wybitnego znaw^rcę, zniweczyć musiała zupełnie przypisywane jej znaczenie. Rzeczywiście, kości te zbadał Rudolf Yirchow' i dostrzegł w^r nich

Miejsce, gdzie znaleziono szczątki kości człowieka dylnwialnego pod Krapiną w Chorwacji.

Według fotografji.

cechy patologiczne tylko. Miały to być szczątki podeszłego osobnika, cierpiącego na podagrę, którego istnienie wyobrazić sobie można jedynie w w arunkach uporządkowanych. Wyrok został wyrzeczony, a przez ciąg następnych 40 lat nikt już nie odważył się na nowe badania tych relikwji, które też spoczęły spokojnie pod szkłem na pluszu w muzeum prowincjonalnem w^r Bonn. Tymczasem nadeszła wiadomość o nowem odkryciu, tym razem w^r Belgji, gdzie znaleziono również osobliwa kości ludzkie. W 1887 roku, mianowicie, profesor I. Fraipont w Liege śród wmrstwy kości, u wejścia do pieczary wapiennej w^r Spy d’Orneau pod Namur, napotkał dwa szkielety ludzkie, których czaszki przedstawiały typ neanderski z potężnemi nabrzmia-