0007901

-

T

!$!>$—O^-O-

55

mię wzywają; lecz to uczynić nie baczę słuszną dla tego, żem tu w tym kraju urodzony i chlebem cesarza pana mego wychowany, a dla zmienienia się trochę przyrodzenia i chęci jego przeciwko mnie dawnego dobrodziejstwa i łaski przepomniaw-szy, jego odstąpić nie jest przystojna, gdyż rze-czono:

„Tym, ktćry-ć uczynność swą zawsze pokazował,

Nie pogardzaj, chocby-ć też z raz kiedy szwankował.”

Cesarz gdy to obaczył, dobre przyrodzenie i stałość jego poznawszy, z więzienia go wyprawiwszy i udarowawszy, odpuszczenia prosił, mówiąc: — „Ziem uczynił, żem cię bez winy trapił.” Odpowiedział on:

—„Nie od ciebie, cesarzu, to mi się działo, ale za grzechy i występki moje Bóg to na mię dopuścił. Lecz monarsze wielkiemu to przysłusza, aby na starego sługę baczenie miał; gdyż moje od cesarza pana mego nieodstąpienie jest według słów od mądrych rzeczonych:

„Nie trap się barzo, gdy cię jaki człek uszkodzi, Bo szkoda i pożytek nie z ludzi pochodzi.

Sam Bóg i nieprzyjaźnią, i przyjaźnią włada,

I każda z nich tylko tam, gdzie on każe, pada. Nawet strzały, choć czasem z cięciwy wypadnie,

Z jego łaski ostrożny uchroni się snadnie.”

i

i