pkm osinski11

»

I. KoiMtruowamc nms/yn

I.Ł Komputerowe wspomaganie projektowania

i

0)

Óońedb	i progrojD	wyniki	rotorowa
obiiezeA	komputerowy	oOllcaert

program

Ryś 1.3, (luatraęjji. niewłaściwego podejścia do GAD: a) uuiomaiyznqa kliMyeznyeh obliczeń, b) automatyczne projektowanie

!K«Ww'_    całuwlasi

Ryt 1.4. Podział zadań pomiędzy projektom™ a komputerem

1 losem ukrócenie crnsu projektowania. co wiąże się ze zmniejszeniem'W. ińu i /uiękSKoiem możliwości przerobowych biura konstrukcyjnego.

.iii’Odd|żcnie projektanta Od prac zrutynizowanych i nietwórczych. Praca pro, jektuilii polegli, W większym stopniu na działalności koncepcyjnej, co jest ijjjjw iMtango procesu projektowania. Prowadzi to do lepszego wykorzystania polep, cjłlnych nuiłiiwosci projektanta i zwiększa efektywność jego pracy. ■

| Zwiększenie możliwości korzystania z istniejących rozwiązań |Rvkorz)slitmc komputerowych baz danych).

& Przeprowadzenie wiarygodnych badań jeszcze na etapie projektu. Jest (d Hm dzięki metodom symulacji cyfrowej, które pozwalają na unalizotyaiflj |Jftw|pO«aególnych elementów na funkcjonowanie całego projektowanego obiektu (taks w wanmkach obciążeń ekstremalnych) jeszcze na etapie projektowaną W konieczności budowy prototypu i przeprowadzania badań stanowiskowych lub eksploatacyjnych.

Korzyści związane z wykorzystaniem systemów CAD zwielokrotniają się przy poUcznuu CAD z komputerowo wspomaganym wytwarzaniem (CAM od ang. Cm pmtr 4M Manufaciuring), Połączenie CAD/CAM znacznie skraca czas upływający między projektowaniem a wytwarzaniem. Szybsze, tańsze i łatwiejsze pff piw chodzenie do nowych projektów', wprowadzanie zmian projektowych w trakcie produkcji, wykonywanie krótkich serii czy produkowanie według indywidualny! wymagań stawianych przez klienta.

Ważna tendencją jest dążenie do integracji wszystkich prac związanych z projci lonamem. wytwarzaniem, planowaniem i organizacją produkcji w jeden sprawnie działający' komputerowo zintegrowany system wytwarzania (CIM od ang. Computti Inufmtd Manufacturing)

Osiągnięcie wszystkich korzyści wynikających z komputerowo wspomaganej!¹ projektowania uzależnione jest od wielu czynników. Do najważniejszych wymagaA opipa bezpośredniego dostępu do komputera (o odpowiednich cechach zezwala, cych na dialog grafiony — za pomocą rysunku), odpowiednio przeszkolonej;ka<l M^młenkiej, odpowiednio zorganizowanego biura projektowego, zakładu prawni; lowtgo. a nawet całej gospodarki narodowej, należy odpowiednie oprogramować Koca oprogramowania w dużych systemach CAD wielokrotnie przewyżS?#;l(<® niuulowiaego sprzętu komputerowego.    jH

Projektant powinien mac możliwości współczesnych komputerów i systeino'* CAD Zsobscrwowić można błędy polegające na niedowartościowaniu lub przt"¹¹' lOłdOWBUB komputera jnko narzędzia pracy projektanta. Niesłuszne jeśtognuikfl ul# rob komputera do szybkiego kalkulatora, a więc dążenie jedynie do t»^jW' najyatji tradycyjnych obliczeń inżynierskich (rys. 1.3a). Korzyści z tak rozuroiać |P wspomapma projckiowauia tą nieznaczne. Niesłuszne jest też dążenie do | nojdoką potunięu] automatyzacji projektowania w celu prawic całkowitego ||L ndaawama człowieka i tego procesu Irys. l,3b). Wdrażając taki system autoimW” U uzyti.uje »ic przeciwieństwo twórczego w swej nutur/c.ptoró¹

jKojffaowsnui

Właściwym sposobem podejścia do projektowaniu wspomaganego komputerowo jest odpowiedni podział zadań pomiędzy projektantem a komputerem. Założenia takiego podziału są następujące (rys. 1.4):

1)    komputer zapamiętuje w swojej bazie danych całą dokumentację projektową, wykonuje pracochłonne obliczeniu, przeszukuje wiele niezbędnych do projektowania informacji, generuje dokumentację w postaci rysunków (także w formie aksono-metrycznęj), opisów łub w postaci programów służących do sterowania pracą linii technologicznych.

2)    projektant formułuje zadania, tworzy koncepcję; korzystając z możliwości oferowanych mu przez system CAD, ustala kryteria oceny, podejmuje decyzje.

Współczesne systemy CAD dążą zarówno do doskonałości modelowej, jak i do coraz doskonalszych sposobów komunikowania się projektanta z komputerem. Pierwszy kierunek to głównie coraz doskonalsze metody modelowaniu oraz przeprowadzania obliczeń. Drugi kierunek to doskonalenie dialogu projektant-komputer. Jest to dialog graficzny, a więc za pomocą rysunku. Do niedawna komputery eksploatowano beż możliwości dialogu bądź jedynie stosowano dialog alfanumeryczny za pomocą znaków, takich jak litery i cyfry. Projektant za pomocą rysunku kreuje wizję swojego projektu. Rysunek stanowi miejsce bezpośredniego uzewnętrznienia nowych pomysłów, twórczego aktu projektowania. Jest nic tylko geometrycznym obrazem projektowanego obiektu, ale spełnia też funkcję schematu logicznego Używając terminologii komputerowej, rysunek na ekranie monitora graficznego (w systemie CAD) stanowi rodzaj zewnętrznej pamięci, w której projektant utrwala wyniki Swojej pracy.