Piśmiennictwo umieszczamy na końcu pracy, ułożone alfabetycznie wg nazwisk pierwszych autorów i ponumerowane. Numery w nawiasach kwadratowych. Każda pozycja pisana od nowego wiersza. Artykuł z czasopisma powinien zawierać kolejno - nazwiska i inicjały imion autorów, tytuł pracy, przyjęty skrót nazwy czasopisma, rok wy dama, numer tomu i numery stron (pierwszej i ostatniej), np.:
[1] Kowalski J., Wiśniewski M.: Badania nad antybiotykoopornością gronkownów. Med.Dośw.MikrobioL, 2005, 57, 315-320.
W przypadku książki - nazwiska i inicjały imion autorów, tytuł książki, nazwa wydawnictwa, miejsce i rok wydania, np.:
[2] Kunicki-Goldfinger Życie Bakterii. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa
2004.
Dopuszczalne jest korzystanie z wiadomości umieszczanych na stronach internetowych u-czelni, czasopism lub instytucji naukowych; w7ów7czas w spisie piśmiennictwa przytaczamy jako źródło odpowiedni adres internetowy uczelni lub instytutu. Powołując się w tekście na odpowiednią pozycję piśmiennictwa przytaczamy jej numer porządkowy w spisie piśmiennictwa, np.:
Jak to zostało udowodnione, gronkowce cechują się znacznym stopniem oporności na antybiotyki [1],
lub:
Jak wykazali Kowalski i Wiśniewski [1], gronko wce cechują się znacznym stopniem oporności na antybiotyki.
Liczba pozycji piśmiennictwa minimum 30-40 pozycji. Preferowane są artykuły z czasopism naukowych. Wskazane jest, aby pochodziły one z ostatnich pięciu-sześciu lat, chyba, że praca zawiera m.in. dane historyczne.
Więcej informacji można znaleźć w książce:
Michał Kuziak, Sławomir Bzepczyński
Jak dobrze napisać: opowiadanie, podanie, streszczenie, życiorys, ogłoszenie, list motywacyjny, podziękowanie, referat, pracę magisterską.
Horyzont, Warszawa 2002.
Dokładne dane dotyczące posługiwania się edytorem Microsoft Word można znaleźć w podręczniku:
Dorota Cendrowska
Zrób to lepiej. O sztuce komputerowego składania tekstu.
Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2006.