system norm prawnych - zbiór norm istniejących w sferze abstrakcyjnej, uporządkowany pionowo i treściowo.
Akt normatywny - to taki akt, który zawiera jakieś normy prawne, wydawany przez kompetentne organy prawodawcze.
Akt prawotwórczy (akt powstawania prawa) - akt. w wyniku którego powstaje prawo.
Akt prawodawczy - akt zawierający normy kompetencji prawodawczej.
Normy kompetencji prawodawczej - normy upoważniąjące do stanowienia przepisów powszechnie obowiązujących.
Akty powszechnie obowiązujące - akty, które zawierąją normy o nieograniczonej podmiotowo mocy wiążącej w danym państwie.
Akty wewnętrznie obowiązujące - akty, które zawierają normy o podmiotowo ograniczonej mocy wiążącej, skierowane do adresatów usytuowanych wewnątrz aparatu państwowego.
Formy prawa - prawo stanowione, prawo zwyczajowe, prawo precedensowe.
Formy tworzenia prawa — formy powstawania prawa wedle których prawo powstaje w wyniku stanowienia, zwyczaju lub precedensu.
Stanowienie - to taki akt konwencjonalny jakiegoś organu państwa, przez który żąda on posłuchu dla jakiegoś przepisu prawnego.
Zwyczaj - nazwa dla sposobu ukształtowania się jakiejś normy prawnej w wyniku praktyki określonego postępowania.
Akt uznania - jakaś norma ukształtowana zwyczajowo staje się elementem systemu prawnego w momencie wydania wyroku sądowego w oparciu o tę normę.
Obyczaj - nazwa dla norm, które wyznaczają sposób zachowań ze względu na przynależność do jakiejś grupy.
Precedens - forma tworzenia prawa poprzez orzeczenia sądowe.
Precedens kształtujący prawo - takie orzeczenie sądowe, które uwzględnia nowe okoliczności przy rozpatrywaniu danej sprawy.
Precedens potwierdzający - powiela precedens kształtujący prawo.
Koncepcje wykładni prawa - zasady, reguły, wskazówki, wskazujące jak interpretować teksty prawne.
Interpretacja - odnosi się do analizy jakichś stanów rzeczy lub zjawisk.
Wykładnia prawa - taka ooeracia myślowa w toku której dokonujemy analizy przepisów prawnych w celu uzyskania normatywnej podstawy decyzji.