rosliny
0

Gatunek: Aesculus hippocastanum L.

- kasztanowiec pospolity (kasztanowiec biały)

Występowanie: Bałkany, w wilgotnych dolinach górskich. Sprowadzony do Europy Środkowej w XVI wieku. W Polsce zadomowiony - sadzony od XVII wieku.

Wzrost. Wysokie drzewo osiągające 25 (30) m wysokości. Korona gęsta, kopulasta; końce dolnych gałęzi z czasem przewisają.

Kora. Na pniu ciemnoszara, złuszczająca się. Pędy - młode szarobrązowe, pąki - grube, brązowe, silnie lepkie.

Liście. Złożone z 5-7 listków, długości 10-20 cm każdy, o klinowatej nasadzie i najszerszych powyżej połowy. Jesienią żółte lub brązowawe.

Kwiaty. Białe z żółtoczerwonymi przebarwieniami, w wiechach do 20-30 cm wysokości - w V. U nasady kwiatostanu najczęściej kilka żeńskich kwiatów, pozostałe męskie. W miarę przekwitania zmienia się przebarwienie białych płatków z żółtego do czerwonego.

Owoce. Zielone, mocno kolczaste, do 6 cm średnicy, z 1-2 dużymi nasionami („kasztanami").

System korzeniowy. Typu sercowate-go, głęboki, mocno rozgałęziony. Część korzeni także płytko pod powierzchnią gleby. Duży udział drobnych korzeni. Dobrze znosi przesadzanie.

Wymagania: preferuje gleby żyzne i dostatecznie wilgotne. Stanowisko słoneczne lub lekko ocienione. Bardzo odporny na mrozy. Wrażliwy na ubicie gleby, upały, suszę, zanieczyszczenia powietrza i zasolenie gleby (objawem jest zamieranie brzegów liści). Ostatnio silnie atakowany przez motyla szrotówka kasztanowcowiaczka, którego gąsienice minują liście, w efekcie czego te przedwcześnie zasychają i opadają, a roślina potrafi wznowić wzrost i zakwitnąć jeszcze jesienią. STREFA 4

Walory dekoracyjne i zastosowanie: drzewo bardzo ozdobne dzięki kwiatom pojawiającym się w maju, owocom jesienią oraz przebarwieniu jesiennemu (na właściwych siedliskach). Ulistniona korona daje głęboki cień. Drzewo symbolicznie związane z naszym dzieciństwem (zbieranie kasztanów w przedszkolu) i dojrzałością (kwitnienie podczas matur). Cenne drzewo parkowe, wymagające dużo miejsca (wtedy korony malownicze), oraz alejowe

33